Η γέφυρα στη σερβική πόλη Νόβισαντ κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς
Το 1999, οι βομβαρδισμοί της τότε Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας και Μαυροβουνίου) από τις νατοϊκές δυνάμεις προκάλεσαν συγκίνηση, μεγάλη συμπαράσταση και πλήθος συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας. Κάθε χρόνο, ειδικά κατά τις σχετικές επετείους γίνονται πολλές αναφορές στους βομβαρδισμούς. Ενώ, πολύ συχνά σε δημόσιες συζητήσεις ή ανταλλαγή απόψεων, σε άρθρα και βιβλία υπενθυμίζονται αυτοί οι βομβαρδισμοί με αρνητικό τρόπο. Όλα αυτά ισχύουν και για τον χώρο της Ακροδεξιάς.
Όμως, δεν είδαμε αυτή τη στάση, τη συγκίνηση, τη συμπαράσταση, τις διαμαρτυρίες από τον εν λόγω χώρο στην περίπτωση της εισβολής τής Ρωσίας στην Ουκρανία. Πού είναι οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από τη ρωσική πρεσβεία, τα τρικάκια, οι αφίσες, οι αναφορές στις διάφορες ιστοσελίδες; Όχι οι ψυχρές, ουδέτερες, ουσιαστικά φιλορωσικές αναφορές, αλλά οι έντονες, οι παθιασμένες όπως εκείνες για τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Αντιθέτως, ακόμη και τώρα βλέπουμε τους φιλορώσους να μιλούν για το 1999!!!
Συνεπώς, αυτό που ενδιαφέρει τη φιλορωσική ακροδεξιά δεν είναι η πράξη καθεαυτή αλλά ποιος είναι ο επιτιθέμενος. Δεν τους ενοχλεί, δεν τους προκαλεί θυμό και αισθήματα αλληλεγγύης η άδικη εισβολή σε ένα ξένο έδαφος, το οποίο μάλιστα είναι ευρωπαϊκό, ΛΕΥΚΟ, ενώ οι επιτιθέμενοι είναι κάθε καρυδιάς καρύδι, από κάθε φυλή και κάθε θρησκεία: λευκοί και αλλόφυλοι, ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι και ακραίοι ισλαμιστές που αίφνης ξεχνούν τις διαφορές τους, υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Πούτιν. Και αυτό η ελληνική φιλορωσική ακροδεξιά το αποδέχεται πλήρως, το υποστηρίζει. Δεν έχει δάκρυα, θλίψη, θυμό για τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο, την Οδησσό, το Κίεβο, για το μαιευτήριο που χτυπήθηκε σε μια χαρακτηριστική επίθεση ενάντια στο μέλλον της Ουκρανίας, για τους αμάχους που σκοτώνονται. Ούτε θαυμασμό για την ηρωική αντίσταση των Ουκρανών. Όοοοχι! Το αντίθετο, πώς και πώς περιμένουν να μπουν οι Ρώσοι στο Κίεβο και να το καταστρέψουν, πανηγυρίζουν όταν ενημερώνονται για κάποια αρνητική για την Ουκρανία εξέλιξη, και σε πλήρη ευθυγράμμιση με την εργοδότρια ρωσική πρεσβεία αμφισβητούν τις νίκες των Ουκρανών και την απαράμιλλη γενναιότητά τους.
Όταν επιτιθέμενος είναι ο Πούτιν, όλες οι βαρβαρότητες είναι καλές. Αυτό που τους πείραξε στους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία είναι ότι προέρχονταν από το ΝΑΤΟ.
Όταν η μαμά Μόσχα διατάζει τους φιλορώσους Έλληνες να κλάψουν, κλαίνε, όταν τους διατάζει να γελάσουν με τις καταστροφές, γελούν. Όχι για πολύ ακόμη…
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
