Στις 30 Απριλίου 1945 η Ευρώπη και ο Δυτικός Πολιτισμός έχασαν τη μεγάλη ευκαιρία αναγέννησης που τους είχε προσφερθεί γενναιόδωρα.
«Ο Φύρερ μας είναι νεκρός», ανήγγειλε ο Ντένιτς μέσω ραδιοφώνου την 1.5.1945.
Κανείς δεν μπόρεσε να Του πάρει τη ζωή, ούτε το νεκρό σώμα.
Αν και πολλοί, ακόμη από εκείνες τις πρώτες ώρες μετά τον θάνατό Του, έσπευσαν να πουν ότι ξεχάστηκε, όπως και το Γ΄Ράιχ, η πραγματικότητα τους διέψευσε. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν τόσο παρών, ώστε πολλοί έλεγαν ότι ζει, ότι Tον είδαν...
Ίσως δεν μπορούμε ακόμη να εξιχνιάσουμε πλήρως το βαθύτερο νόημα της Εμφάνισής Του, του Αγώνα Του, της Θυσίας Του, γιατί είναι λίγος ο χρόνος που έχει περάσει. Είναι γεγονός, όμως, ότι ο Κόσμος έχασε με τον θάνατό Του. Η εποχή που ακολούθησε είναι ζοφερή, είναι σαν να μην ξαναβγήκε ο Ήλιος ποτέ. Και ο Αδόλφος Χίτλερ, παρά τον πόλεμο ψεύδους και λάσπης, όσο περνά ο καιρός δικαιώνεται.
Είχε πει στην τελευταία Tου ομιλία μέσω ραδιοφώνου στις 30.1.1945:
Ενάντια σε έναν ολόκληρο εχθρικό κόσμο επέλεξα κάποτε τον δρόμο μου, σύμφωνα με την εσωτερική μου φωνή, και τον ακολούθησα σαν ένας άγνωστος και ανώνυμος άνδρας ως την τελική επιτυχία. Πολλές φορές είπαν ότι ήμουν νεκρός και πάντοτε εύχονταν να πεθάνω, στο τέλος, όμως, ήμουν νικητής.
ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
