Συμπληρώθηκαν σήμερα 78 χρόνια από τη δολοφονία του Ρομπέρ Μπραζιγιάκ από τις Δυνάμεις της Κάθαρσης με την υπογραφή και σφραγίδα του Ντε Γκωλ. Μια δολοφονία ακριβώς έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία 22 διαδηλωτών στην ταραχώδη αντικοινοβουλευτική συγκέντρωση της 6ης Φεβρουαρίου 1934 στο Παρίσι (μεταξύ των οποίων ήταν και ο Έλληνας Cambo Costa, όπως αναφέρεται στα αρχεία της εποχής, μέλος της Action Française).
Όπως είναι γνωστό, ο Μπραζιγιάκ δολοφονήθηκε για τις ιδέες του, για τα εθνικοσοσιαλιστικά άρθρα που είχε γράψει, τα οποία ο πρόεδρος του «δικαστηρίου» που τον δίκασε είχε χαρακτηρίσει «πιο επικίνδυνα για την Αντίσταση από ένα τάγμα της Βέρμαχτ». Στην πραγματικότητα, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το καθεστώς που εγκαθιδρύετο να απαλλαγεί από έναν πολύ επικίνδυνο εχθρό: από έναν Εθνικοσοσιαλιστή που ήταν χαρισματικός, διότι διέθετε σπάνιο ταλέντο ως λογοτέχνης, ως κριτικός, ως δημοσιογράφος, ως ποιητής· ταλέντο ανώτερο από αυτό των συγχρόνων του. Επιπλέον, ήταν από τη φύση του πιστός, χωρίς να καταβάλλει προσπάθεια, χωρίς να δοκιμάζεται, και έντιμος. Και, τέλος, λόγω της ευφυΐας, της πειθούς αλλά και της αξιαγάπητης και χαρούμενης προσωπικότητάς του με ευκολία ασκούσε σημαντική επιρροή σε έναν ευρύ κύκλο ανθρώπων. Στις αιτίες για τη δίωξη και τη δολοφονία του θα πρέπει να περιληφθεί και ο φθόνος των μπολσεβίκων και, δυστυχώς, και κάποιων μη μπολσεβίκων συγγραφέων.
Το σύνθημα των κομμουνιστών πριν από την έναρξη της δίκης του είναι αποκαλυπτικό: «Μην τον αφήσετε να αποτελέσει μέρος της κληρονομιάς της Γαλλίας».
Τη φυσική δολοφονία ακολούθησε η ηθική διά της σιωπής ή, όταν η σιωπή δεν ήταν εφικτή ή αρκετή, διά της συκοφάντησής του. Δυστυχώς, αυτή τη στάση επέδειξε και μεγάλο μέρος της γαλλικής ακροδεξιάς που με το πρόσχημα της διάσωσης του έργου του, στην πραγματικότητα, όμως, για να σώσει το τομάρι της, επέτρεψε ή και ενορχήστρωσε τη διαστρέβλωση της αλήθειας και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και την παραποίηση του έργου του είτε με περικοπές "ενοχλητικών" αποσπασμάτων, είτε με προσθήκη άλλων, είτε με παρουσίαση βιβλίων ή κειμένων ως δικών του, ενώ δεν είναι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το περίφημο Memorandum («οι λόγοι της εμπλοκής μου»), το οποίο δήθεν έγραψε ο Μπραζιγιάκ και δήθεν αποτελεί μια σύνθεση των σημειώσεών του στη φυλακή πριν από την απολογία του, το οποίο όμως δεν έχει γραφτεί από αυτόν, μάλιστα, σε κάποια σημεία του, φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με την περήφανη στάση που ο μεγάλος λογοτέχνης και κριτικός ακολούθως κράτησε στη δίκη του και η οποία, άλλωστε, προκύπτει από τις εφημερίδες της εποχής, ακόμη και αριστερές: δεν αρνήθηκε τίποτε, δεν δήλωσε μετανοήμενος, αντίθετα υποστήριξε με σθένος τις ιδέες του, και στο άκουσμα της θανατικής ποινής, απάντησε: «Τιμή μου!»
Καθώς τα χρόνια περνούν, όμως, και μετά τον θάνατο πολλών, τα αληθινά στοιχεία έρχονται στο φως. Βιβλία του εκδοθέντα όσο ζούσε πωλούνται από συλλέκτες, το ίδιο και επιστολές του. Ενώ, αυτό το μέρος της γαλλικής ακροδεξιάς που προαναφέραμε, κατόπιν των καταιγιστικών εξελίξεων του τελευταίου έτους, εκτέθηκε ως καθοδηγούμενο στην εποχή μας από τη Ρωσία και στο παρελθόν από τη Σοβιετική Ένωση. (Έτσι, βλέπουμε δήθεν οπαδούς του Μπραζιγιάκ, συλλόγους δήθεν αφιερωμένους στον Μπραζιγιάκ να ασχολούνται και να προπαγανδίζουν τον Πούτιν και τον Ντούνγκιν!!! Και πού και πού να κάνουν κάποια ακίνδυνη, κάποια ανώδυνη αναφορά σε αυτόν.)
Ο Μπραζιγιάκ θα τους συγχωρούσε, άλλωστε για κάποιους από αυτούς έδωσε τη ζωή του και άλλοι χρωστούσαν το ότι έζησαν στη δολοφονία του, όπως ο Λυσιέν Ρεμπατέ παραδέχθηκε σε συνέντευξή του στο γαλλικό ραδιόφωνο, πολλά χρόνια μετά. Όμως, έχει έρθει η ώρα η αλήθεια να αποκατασταθεί. Και γνωρίζουμε ότι και στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡ ΜΠΡΑΖΙΓΙΑΚ
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ 6ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1934
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
