Κηδεύτηκε σήμερα ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, μετά από μία πρωτοφανή
περιπέτεια με τη μη παράδοση της σορού του στους δικούς από τους αλβανούς. Για
άλλη μια φορά αποδείχθηκε η βαρβαρότητα αυτού του συνονθυλεύματος που θέλει να
παρουσιάζεται ότι έχει εθνική οντότητα. Πέρα από τις τεράστιες εθνοφυλετικές
διαφορές μας, τα όντα αυτά είναι χιλιάδες χρόνια πίσω.
Εντύπωση, όμως, προκαλεί η στάση του
ελληνικού κράτους και των πολιτικών των δημοκρατικών κομμάτων, και των πάσης
φύσεως φερεφώνων τους. Έδειξαν μια κάποια ευαισθησία, το ίδιο και οι εφημερίδες
και τα ειδησεογραφικά σάιτ, ελεγχόμενες και ελεγχόμενα απολύτως. Σε πολλές περιπτώσεις
έδειξαν και μεγάλο πατριωτισμό και συγκίνηση, φθάνοντας μέχρι του σημείου, όπως
στην περίπτωση του Ιερώνυμου για παράδειγμα, να χαρακτηρίσουν ήρωα τον νεαρό
Βορειοηπειρώτη, και να εκδηλώσουν περηφάνια γι’ αυτόν.
Όμως,
ο προδότης δεν γίνεται πατριώτης. Η σκοπιμότητα της στάσης αυτής είναι δεδομένη:
έχοντας κατατρομάξει από τη γενική κατακραυγή και τον λαϊκό ξεσηκωμό για τη
Μακεδονία, από τα αναπάντεχα αντανακλαστικά των Ελλήνων για τα εθνικά ζητήματα,
προσπάθησαν να παραστήσουν τους πατριώτες και να δείξουν ότι συμμερίζονται τον
πόνο των Ελλήνων γι’ αυτή την άγρια δολοφονία, ότι επιθυμούν δικαίωση. Και όλα
αυτά ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για να ελέγξουν τις οργισμένες αντιδράσεις των Ελλήνων στη
Βόρειο Ήπειρο και στην ας πούμε ελεύθερη Ελλάδα, να αποτρέψουν δυσάρεστες για
το προδοτικό κράτος εξελίξεις, όπως βίαιες αντιπαραθέσεις με αλβανούς ή
ενέργειες που θα το ανάγκαζαν να πάρει θέση απέναντι στους σκλαβωμένους
Βορειοηπειρώτες και να υποχρεωθεί να τους προστατεύσει. Και φυσικά, επειδή οι
προδότες έχουν τη φρούδα ελπίδα ότι η προδοσία τους για τη Μακεδονία θα ξεχαστεί, και δεν θέλουν να τραβήξουν πάλι
την προσοχή επάνω τους ως προδότες.
Άσχετα από τις πολιτικές θέσεις της οικογενείας
του –κάποια μέλη της οποίας, κυρίως εξ αγχιστείας, θα έπρεπε να ντρέπονται– ο
Κατσίφας ήταν ένας Έλληνας που δεν άντεχε να είναι σκλάβος. Ένας Έλληνας που
προτίμησε τον θάνατο από την υποδούλωση. Σε μία από τις τελευταίες του αναρτήσεις έγραψε:
Ελλάδα ή Θάνατος. Για να διαπιστώσει λίγες ημέρες αργότερα, ότι δυστυχώς βρισκόταν
πολύ πιο κοντά στον Θάνατο απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Δεν ξέρουμε αν μετά την κηδεία
του Κατσίφα, η θυσία του θα ξεχαστεί. Το πιθανότερο είναι πως όχι, τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Όσο η Βόρειος Ήπειρος παραμένει
σκλαβωμένη, όλα είναι πιθανά. Όσο το κράτος είναι προδοτικό (και ως προς αυτό
οι Βορειοηπειρώτες δεν θα πρέπει να έχουν αυταπάτες) και όσο υπάρχουν μη
ελεγχόμενοι από το σύστημα και από τα κόμματα Έλληνες, σίγουρα θα βρεθούν αυτοί
που θα πάρουν την απόφαση μόνοι τους, και «θα τρέξουν μιαν αυγή» και –το σημαντικότερο–
ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΤΑΓΗ.
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
