Λεπτομέρεια από τον πίνακα του Eugène Delacroix (Le Combat du Giaour et du Pacha, 1835, musée du Petit Palais, Paris)
Έλληνες! Των υπέροχων
προγόνων εγγονοί!
Τραβήξτε τα σπαθιά!
Αφήστε τις σημαίες
να κυματίζουν, να πλαταγίζουν
μέσα από τους ανέμους!
Βροντόφωνα στέλνω
από χιλιάδες λαρύγγια
πολεμικό τραγούδι
μέσα από δασωμένες χαράδρες
και βουνά και κάμπους!
Ο στρατός
Πλησιάζομε! Πλησιάζομε!
Μέσα από κοιλάδες και δάση!
Εμπρός! Εμπρός!
Η φωνή αντηχεί!
Ανοίγομε δρόμο
χωρίς σταματημό!
Ορμάμε!
Το φαράγγι αντηχεί!
Με τόλμη και κέφι,
με γιγάντια ορμή,
με δυνατό στήθος
με θάρρος λιονταριού!
Το σπαθί σφυρίζει!
Η σημαία κυματίζει,
Ο Έλληνας πιέζει
προς το βουνό και νικά!
Ξύπνησε, ξύπνησε
η παλιά δύναμη,
και ρίχνεται στη μάχη!
Και ορμώντας αρπάζει
ολοένα κι ασταμάτητα
ό,τι αντιστέκεται,
από τόπο σε τόπο,
ό,τι υπάρχει κι ό,τι ζει!
Το στήθος φουσκώνει
από χαρά και θυμό:
Μαίνεται άγρια:
Θα μετανοιώσεις οικτρά!
Γιατί είμαστε ελεύθεροι
από τα δεσμά,
εμείς όλοι ελεύθεροι,
όπως η θάλασσα και η στεριά!
Απόσπασμα από το ποίημα «Τραγούδι της μάχης» («Schlachtgesang») τουWilhelm Friedrich Waiblinger (1804-1830), από το βιβλίο Ο Γερμανικός Φιλελληνισμός μέσα από την Ποίηση – Σουαβοί ποιητές, εκδ. ΥΠΕΡΙΩΝ
