"Κ' η Ελλάδα τελευταίος θάμνος στο γκρεμνό
να τον αρπάζη η λευτεριά να κρατιέται"
Κώστας Μόντης
Κάθε συζήτηση, ακόμη και κάθε αντιπαράθεση, σχετικά με την κατοχή της Κύπρου, βασίζεται στα ακόλουθα «αξιώματα»:
Η χούντα ήταν κακή.
Η χούντα πρόδωσε την Κύπρο.
Η δημοκρατία είναι καλή.
Ο Μακάριος ήταν καλός, ήταν εθνάρχης.
Ο Καραμανλής ήταν καλός, ήταν εθνάρχης.
Έτσι έχουμε το παράδοξο, που συναντούμε και σε άλλες περιπτώσεις, κάποιοι να χαρακτηρίζονται υπερπατριώτες (και να κατηγορούνται γι’ αυτό) και συγχρόνως προδότες, ακριβώς λόγω του υπερπατριωτισμού τους!
Στον μισό αιώνα κατοχής της Κύπρου, άλλαξαν πολλά. Αξιωματικές παραδοχές ή και αφορισμοί σαν τους παραπάνω δεν έχουν αξία στην εποχή της πληροφορίας και της πιο εύκολης πρόσβασης στις αποδείξεις.
Όπως είναι γνωστό, οι Τούρκοι στην αρχή της εισβολής υπέστησαν πανωλεθρία και από το 12% του νησιού που ήλεγχαν ως τότε, υποχώρησαν και εγκλωβίστηκαν στο 2% και παρακαλούσαν τους Αμερικανούς για εκεχειρία. Τότε, συνέβη το γεγονός που ονομάζουμε «επιστροφή της Δημοκρατίας στην Ελλάδα», το οποίο κανείς δεν εξηγεί πώς συνδέεται με την καταστροφή της Κύπρου, παρά μόνο αντιμετωπίζεται ως ένα σωτήριο γεγονός – συνέπεια της εισβολής και έχουμε έτσι αυτή την αφύσικη κατάσταση, από τη μια να θρηνούμε για την κατοχή της Κύπρου και αμέσως μετά να πανηγυρίζουμε.
Επέστρεψε η δημοκρατία, λοιπόν, δηλαδή ο Καραμανλής, και λίγες ημέρες μετά, κραυγαλέα εγκατέλειψε την Κύπρο, με τις διαβόητες δηλώσεις του ότι κείται μακράν, είστε μόνοι σας κ.λπ. Ακολούθησε ο Αττίλας 2, η σφαγή και όλες οι άλλες εγκληματικές πράξεις των μογγόλων εισβολέων κατά των Ελλήνων, με το αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε, δηλαδή την κατοχή του 37% του νησιού από τους Τούρκους. Μια κατοχή που παραμένει ως σήμερα, αφού ο Καραμανλής και όλοι όσοι κυβέρνησαν έκτοτε, την ανέχτηκαν και την ανέχονται, ενισχύοντάς την και νομιμοποιώντας την με αυτόν τον τρόπο, παρά τις πού και πού αντίθετες υποκριτικές δηλώσεις που δεν συνοδεύονται από πράξεις. Ήδη, οι διαφαινόμενες λύσεις είναι λύσεις ήττας, για τους Τούρκους, όμως, δικαίωσης της εισβολής, των εγκλημάτων τους, της βαρβαρότητας τους κατά των Ελλήνων, της κατοχής.
Μετά από όλα αυτά, τα οποία είναι πραγματικά γεγονότα γνωστά σε όλους, αποδείξεις για τα οποία αμέσως βρίσκει κανείς στο διαδίκτυο, είναι αντίθετο στην κοινή λογική να θεωρείται ο Καραμανλής εθνάρχης, να χαίρει εκτιμήσεως, να τιμάται η μνήμη του ως ευεργέτη του Ελληνισμού και οι απόγονοι να απολαύουν τιμών και οφελών. Έπρεπε να γίνει το δυστύχημα στα Τέμπη, σχεδόν 50 χρόνια μετά, για να αμαυρωθεί κάπως αυτό το όνομα και αυτή η οικογένεια.
Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που προσπαθούν να καθαρίσουν το όνομά του από αυτή την ντροπή, επιρρίπτοντας ακόμη ευθύνες στη χούντα. Ότι δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Εθνάρχης μεν, αδύναμος δε. Ο Κίμων πάντως δεν είχε σκεφτεί έτσι. Ίσως επειδή ήταν από πραγματική καλή γενιά…
Ολόκληρη η Μεταπολίτευση βασίζεται σε αυτή τη δειλία, την υποχώρηση, την εγκατάλειψη, την προδοσία. Αυτή είναι το θεμέλιό της. Πώς ήταν δυνατόν να πάει καλά, να παραμείνει σταθερό και να αναπτυχθεί το οικοδόμημα της μεταπολίτευσης όταν ήταν θεμελιωμένο στην προδοσία της Κύπρου; Πώς είναι δυνατόν, πόσο κτήνος πρέπει να είσαι για να γιορτάζεις στις 24 Ιουλίου την επιστροφή της δημοκρατίας; Πόση βαρβαρότητα υπάρχει σε αυτές τις γιορτές! Είναι λες και γιορτάζουν μπροστά στις φωτογραφίες των απελπισμένων βιασμένων γυναικών, μπροστά στις φωτογραφίες των πτωμάτων πολιτών και στρατιωτών, παιδιών, μπροστά στα κόκκαλα που τόσα χρόνια μετά τα φέρνουν μέσα σε ένα κουτάκι.
Δεν είναι, λοιπόν, Εθνάρχης ο Καραμανλής. Όμως, η συμμετοχή του στην προδοσία της Κύπρου δεν έλαβε χώρα τότε μόνο, στην κορύφωσή της, αλλά είχε αρχίσει νωρίτερα. Και φυσικά, δεν ήταν Εθνάρχης ο Μακάριος. Και για τα δύο, όπως και για τα υπόλοιπα αξιώματα και αφορισμούς που προαναφέρουμε, θα ακολουθήσουν αναρτήσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζουν όσα έχει πει ο καθηγητής Πολιτειολογίας και του Συνταγματικού Δικαίου, Υφυπουργός Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση Ανδρουτσόπουλου, Δημήτριος Καρακώστας, τα οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ
https://ristorante-verona.blogspot.com/2024/07/1974.html
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
