Εύνοια της μοίρας θεωρώ σήμερα το ότι το πεπρωμένο όρισε να γεννηθώ στο Braunau am Inn. Αυτή η κωμόπολη βρίσκεται στα σύνορα των δύο γερμανικών κρατών, των οποίων η επανένωση είναι, τουλάχιστον για εμάς τους νεότερους, σκοπός ζωής, για την εκπλήρωση του οποίου οφείλουμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσον.
Η γερμανική Αυστρία πρέπει να επιστρέψει στη μεγάλη γερμανική Μητέρα Πατρίδα, και όχι για οικονομικούς λόγους. Όχι, όχι. Ακόμη και αν αυτή η ένωση ήταν αδιάφορη από οικονομικής πλευράς, ακόμη και αν ήταν επιζήμια, πάλι θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί. Το ίδιο αίμα ανήκει στο ίδιο Ράιχ […]
Έτσι, αυτή η μικρή συνοριακή πόλη είναι για εμένα το σύμβολο ενός σπουδαίου καθήκοντος. Από μια άλλη άποψη, ξεχωρίζει επίσης και ως υπενθύμιση για εμάς. Περισσότερο από εκατό χρόνια πριν, αυτό το ταπεινό χωριό απέκτησε το προνόμιο να καταγραφεί για πάντα στα χρονικά τουλάχιστον της γερμανικής ιστορίας, ως η σκηνή όπου διαδραματίστηκε μια τραγωδία που συγκλόνισε ολόκληρο το γερμανικό έθνος. Στα χρόνια της πιο μεγάλης ταπείνωσης της πατρίδας μας, ο Johannes Palm, ένας βιβλιοπώλης από τη Νυρεμβέργη, ανυποχώρητος εθνικιστής και εχθρός των Γάλλων, σκοτώθηκε εκεί για την πολυαγαπημένη του, ακόμη και σε καιρούς δυστυχίας, Γερμανία. Αρνήθηκε πεισματικά να αποκαλύψει τους συντρόφους του, ή μάλλον τους δράστες […]
Σ’ αυτήν τη μικρή πόλη στον Inn, που την έχουν χρυσώσει οι ακτίνες του γερμανικού μαρτυρίου, τη Βαυαρή στο αίμα, που ανήκει στο αυστριακό κράτος, ήρθαν οι γονείς μου να κατοικήσουν τον προηγούμενο αιώνα, στο τέλος της δεκαετίας του 1880…
(Mein Kampf)
Και εκεί άρχισαν όλα, εκείνη τη χρονιά ορόσημο για τη νεότερη ιστορία. Πράγματι, έτσι όρισε το Πεπρωμένο: ο Αδόλφος Χίτλερ να γεννηθεί σε μια μικρή πόλη, χωρίς μεγαλείο παρά μόνο με τη ζωντανή ανάμνηση της θυσίας ενός Γερμανού. Μια πόλη στην οποία η οικογένειά του δεν είχε ρίζες, αν και είχε στην ευρύτερη περιοχή. Γιατί σ’ εκείνο το παιδί που γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1889 στη μικρή αυτή πόλη, το Πεπρωμένο δεν επέτρεπε καμία προσωπική ματαιοδοξία, κανέναν μικροπρεπή τοπικισμό, παρά μόνο το αίσθημα του Καθήκοντος και τον Αγώνα για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Η μικρή αυτή πόλη βρισκόταν πάνω σε σύνορα που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν εκεί, προκαλώντας στον μικρό Αδόλφο έντονη την αίσθηση της ανάγκης για ένωση, αποκατάσταση, δικαιοσύνη.
Την ίδια χρονιά της γέννησής Του, από μια γεμάτη νόημα σύμπτωση, ο ζωγράφος Franz von Stuck ολοκλήρωσε τον πίνακά του Die wilde Jagd στον οποίον απεικονίζεται ο Βόταν…
Ο μικρός Αδόλφος δεν έμεινε πολλά χρόνια στο Braunau am Inn. Επέστρεψε πολλά χρόνια αργότερα, όταν είχε εκπληρώσει τον αρχικό σκοπό: την ένωση της Αυστρίας με τη Γερμανία.
Όμως, το Πεπρωμένο είχε ορίσει να γεννηθεί για έναν μεγαλύτερο Αγώνα: Γεννήθηκε σε μια μικρή ταπεινή πόλη, αλλά γεννήθηκε για όλον τον Κόσμο.
Ξεχάστηκε; Όχι. Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έχει ξεχαστεί. Ένας πόλεμος μαίνεται στα σύνορα της Ευρώπης, που από την πλευρά τού μπολσεβίκου εισβολέα γίνεται με σφυροδρέπανα στο όνομα της εξάλειψης του ναζισμού, στο όνομα της «συνεχούς εχθρότητας προς τη ναζιστική Ευρώπη», διότι «το παράδειγμα του Χίτλερ ζει». Όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε αναταραχή. Το πρόσωπο του πραγματικού εχθρού έχει αποκαλυφθεί και όχι, δεν είναι αυτό που από το 1945 και μετά μας έδειχναν οι προσωρινοί νικητές του Β΄Ππ. Και με έναν εκ πρώτης όψεως μη αναμενόμενο, παράδοξο τρόπο, οι αναφορές στον Αδόλφο Χίτλερ είναι στην κυριολεξία καθημερινές.
135 χρόνια μετά τη γέννησή Του, 20 Απριλίου, όλοι θυμούνται και δεν είναι πια λίγοι αυτοί που γιορτάζουν...
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
