Μέχρι πέρυσι, δηλαδή επί 76 χρόνια από τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, μια παγκόσμια εκστρατεία ψεύδους και ανοησίας ήθελε την 9η Μαΐου επέτειο χαράς και «νίκης της Ευρώπης». Ως τέτοια εορταζόταν, όπου εορταζόταν. Ειδικά, για την ΕΣΣΔ και ακολούθως τη Ρωσία ήταν η «μεγάλη ημέρα της αντιναζιστικής νίκης». Επίσης, στη Γερμανία εορταζόταν η ημέρα αυτή -παρ’ όλα τα δεινά που αυτή η χώρα υπέφερε έκτοτε, παρά τη βαρβαρότητα που υπέστη, παρά τους βιασμούς, βασανισμούς και ειδεχθείς δολοφονίες πρώτα απ’ όλα των γυναικών και των παιδιών- ως μία πρόσθετη και περίτρανη απόδειξη του ότι η χώρα έκτοτε τελεί υπό κατοχή.
Και ξαφνικά, πολύ γρήγορα, μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, αποκαλύφθηκε ακόμη και στους πιο επηρεασμένους από τη χρόνια αντιναζιστική προπαγάνδα τι πραγματικά σημαίνει η επέτειος αυτή: τη νίκη των βαρβάρων επί της Δύσης· τη νίκη του μπολσεβικισμού· την ήττα του Πολιτισμού· την παρακμή της Δύσης και τον κίνδυνο αφανισμού της. Αποκαλύφθηκε, επίσης, ότι ο πόλεμος δεν τελείωσε στις 9 Μαΐου 1945. Εξάλλου, οι γενναίοι Ουκρανοί πολεμούσαν μέχρι και τη δεκαετία του 1950.
Αποκαλύφθηκε, ακόμη, και στους πιο αφελείς, ότι ο μπολσεβικισμός δεν είχε καταρρεύσει το 1989, αλλά απλώς αλλάζοντας προσωπείο εξαπατούσε, και συγχρόνως μέσα από ένα ευρύτατο δίκτυο πληρωμένων πρακτόρων του και προδοτών της πατρίδας τους και της Ευρώπης δυτικών διέδιδε την προπαγάνδα του κατά της Δύσης.
Αλλά αυτό που αποκαλύφθηκε με δραματικό τρόπο ήταν ότι η 9η Μαΐου είναι μια τραγική ημέρα για την Ευρώπη, μια επέτειος δεινών, πόνου και ακραίας καταστροφής, κάτι που όλοι οι Ευρωπαίοι ένιωθαν και ας μην το συνειδητοποιούσαν, κι ας μην το παραδέχονταν από φόβο. Έδειξαν, όμως, ότι αδημονούσαν να πετάξουν από πάνω τους, από τη σκέψη και τη ζωή τους, αυτήν την επιβεβλημένη άρρωστη γιορτή.
Έτσι, αυτή η αποκάλυψη που για 76 χρόνια δεν είχε γίνει, διότι οι αντίθετες φωνές είχαν φιμωθεί αλλά και διότι στον μόνο χώρο που θα μπορούσε να υποστηρίξει την αλήθεια είχαν παρεισφρήσει μίσθαρνα όργανα της ΕΣΣΔ και ακολούθως της Ρωσίας, έγινε ξαφνικά, χωρίς αναλύσεις και εξηγήσεις.
Το γεγονός ότι οι κυβερνώντες τα δυτικά κράτη επειδή είτε ακόμη φοβούνται τη Ρωσία (όπως συμβαίνει στη Γερμανία), είτε απλώς δεν θέλουν να παραδεχθούν την απάτη του εορτασμού της 9ης Μαΐου ως ημέρας νίκης και χαράς, είτε επειδή δεν μπορούν ακόμη να αρθρώσουν αντικομμουνιστικό λόγο, προσπαθούν να παρουσιάσουν τον πόλεμο του Πούτιν κάπως σαν ναζιστικό, καμία επιρροή δεν μπορεί πλέον να ασκήσει: η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας την οποία επικαλείται συνεχώς ο Πούτιν, και τα σφυροδρέπανα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το ποιος επιτίθεται σε ποιον και για ποιον λόγο: ο μπολσεβικισμός ενάντια στη Δύση, προσπαθώντας να την καθυποτάξει και να εξαλείψει κάθε αντίσταση.
Ας θυμούνται, όμως, όσοι υιοθετούν αυτή τη ρητορική ότι, αν δεν δεις τον εχθρό σου όπως πραγματικά είναι, δεν θα καταφέρεις να τον νικήσεις ολοκληρωτικά.
Ημέρα πόνου λοιπόν για την Ευρώπη η 9η Μαΐου, γι’ αυτό και η Λετονία την ανακήρυξε ημέρα πένθους. Ενώ και η Εσθονία και η Λιθουανία έχουν αντιδράσει στον εορτασμό της ημέρας αυτής, διότι για αυτές τις χώρες (όπως και για άλλες) σημαίνει την έναρξη της κατοχής τους από τους Σοβιετικούς.
Η Αλήθεια στο τέλος νικά, γι' αυτό πλέον δεν είμαστε λίγοι αυτοί που λέμε πως σήμερα δεν γιορτάζουμε…
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
