Στις 24 Οκτωβρίου 1940, τέσσερεις μέρες πριν το «όχι» του Μεταξά –ένα «όχι» που ήταν η μοιραία συνέπεια του πρόθυμου «ναι» που είχε ήδη πει στους Αγγλοεβραίους– ο Γάλλος Στρατάρχης και τότε Πρόεδρος της Γαλλίας Πεταίν έδωσε τα χέρια με τον Χίτλερ στο Μοντουάρ της Γαλλίας. Η κίνηση αυτή επισφράγιζε τη συνεργασία των δύο χωρών. Το πώς αντιμετώπισαν πραγματικά οι Γάλλοι τη συνεργασία αυτή αποκαλύπτεται στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ ένα χρόνο μετά, και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα JE SUIS PARTOUT (στις 18 Οκτωβρίου 1941), με τον τίτλο «Μοντουάρ… Μόσχα… Μοντφοκόν» (Ρ. Μπραζιγιάκ, Πολιτικά Άρθρα, εκδ. Θούλη, 2016). Είναι σκόπιμο να αναφερθεί ότι, όταν συμφωνήθηκε η συνεργασία των δύο χωρών, ο Μπραζιγιάκ ήταν αιχμάλωτος πολέμου των Γερμανών, σε στρατόπεδο στη Βεστφαλία, όπου και έμαθε την είδηση. Επίσης, στο άρθρο αυτό, το οποίο αργότερα θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο και μαζί με άλλα οδήγησε στη θανατική του καταδίκη, εκφράζει τον πόθο του γαλλικού λαού να αποδοθεί δικαιοσύνη, με την τιμωρία αυτών που είχαν εμπλέξει τη Γαλλία στον πόλεμο, «θέλοντας να την κάνουν βρετανική κτήση». Γράφει, λοιπόν:
«Την επομένη, όλες οι εφημερίδες μιλούσαν γι’ αυτό. “Ο Στρατάρχης” έλεγαν “αποφασίζει τη συνεργασία της Γαλλίας με τη Γερμανία”. Αυτή τη λέξη, για την οποία στη συνέχεια θα χυνόταν τόσο μελάνι, τη γνωρίσαμε πρώτα στη γερμανική της μορφή, με μεγάλα γράμματα τίτλων: ZUSAMMERARBEIT. Απέραντη ελπίδα γεννήθηκε μεμιάς στα στρατόπεδα των αιχμαλώτων. Είναι αυτή η ελπίδα που, πρώτα απ’ όλα, μου έρχεται στον νου και μόνο στο άκουσμα της συνάντησης στο Μοντουάρ, και είμαι σίγουρος ότι είναι σε αυτή την ελπίδα που πρέπει να μείνουμε πιστοί, και είναι αυτή η ελπίδα που πρέπει να αναζωπυρωθεί… Το Μοντουάρ δείχνει τη Μόσχα, και είναι ίσως έτσι που η συνάντηση της περσινής χρονιάς αποκτά όλο της το νόημα. Διότι είναι ακριβώς ενάντια στον εχθρό από την Ανατολή που μπορούμε να ενωθούμε σε αυτό που ο Στρατάρχης αποκάλεσε με μια θαυμάσια φράση “η συμφιλιωμένη ήπειρος”…»
Αυτή ήταν η μόνη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει μια πραγματικά εθνική αντικομμουνιστική κυβέρνηση: να ενωθεί με τον Άξονα ενάντια στον εχθρό από την Ανατολή. Να ενωθεί σε αυτό που ο Πεταίν χαρακτήρισε «συμφιλιωμένη Ευρώπη»…
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
