Ιωάννης Συκουτρής (1 Δεκεμβρίου 1901 — 21 Σεπτεμβρίου 1937)

80 χρόνια από τον θάνατό του

Απόσπασμα από το βιβλίο ''Πλατωνικός Ευαγγελισμός''

     Ο Πλάτων εξεκίνησεν από το ερώτημα, που είναι φυσικόν να θέσῃ κάθε άνθρωπος εις τον εαυτόν του: Πώς θα είναι δυνατόν να πραγματοποιήσῃ ο άνθρωπος την ευδαιμονίαν του; Πώς θα είναι δυνατόν να είναι δημιουργός και υπεύθυνος αυτός διά την μοίραν του, αφού η ζωή του ευρίσκεται εις τόσον στενήν εξάρτησιν από περιστατικά ανώτερα της θελήσεώς του, από εξωτερικάς συνθήκας, που δεν ημπορεί ν’ αλλάξη; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είν’ ευδαίμων, και όταν αρρωσταίνῃ και όταν υποφέρῃ, και όταν εξευτελίζεται, και ενώπιον της αδικίας που του γίνεται, και εις την φυλακήν και εις τον θάνατον; Υπάρχει κανένα βαθύτερον νόημα της ζωής (αυτό είναι η πλατωνική ευδαιμονία), απρόσιτον εις τα κτυπήματα και τας μεταλλαγάς της τύχης; Και ο Πλάτων απαντᾴ· Ναι.          

     Διότι, αν ο άνθρωπος είναι δούλος της μοίρας και των περιστάσεων της ζωής, ελεύθερος όμως είναι και αυτεξούσιος εις τον τρόπον, με τον οποίον θ’ αντικρύσῃ την μοίραν και τας περιστάσεις, τας ευμενείς και τας δυσμενείς, τας ευχαρίστους ή τας δυσαρέστους. Ευδαίμων δεν είν’ εκείνος, που θα δέχεται συχνά της Τύχης τ’ άστατα μειδιάματα, ούτ’ εκείνος που δεν θ’ αρρωστήσῃ, δεν θα πεινάσῃ, δεν θα στερηθῄ τους αγαπημένους του, δεν θα κλαύσῃ, δεν θα κινδυνεύσῃ· αλλ’ εκείνος που και εις την χαράν και εις τας συμφοράς θα διατηρήσῃ μέσα του αμόλυντον την ψυχικήν του οντότητα, εκείνος που δεν θα γονατίση, ούτε θα παρεκκλίνῃ εις τον δρόμον του τον σταθερόν από της τύχης τα κτυπήματα. Εκείνος υποτάσσει αληθινά την μοίραν του, γίνεται 

δημιουργός της ευδαιμονίας του, αδέσμευτος και άφοβος· διότι την ευδαιμονίαν του εζήτησε μέσα του, εις τον εαυτόν του, που κρατεί πάντα υπό την κυριαρχίαν του, όχι εις τας εξωτερικάς περιστάσεις της υλικής ζωής, που του διαφεύγουν. 

Πηγή: thulebooks.gr

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Μιγκέλ Σερράνο (1917-2009) -100 χρόνια από τη γέννησή του

 

από το βιβλίο του "Αδόλφος Χίτλερ, ο τελευταίος Αβατάρ" 

   

  «Γιατί» με ρωτούν «βάζεις σε κίνδυνο τη συγγραφική δουλειά μιας ολόκληρης ζωής; Μήπως, δεν γνωρίζεις ότι όλες οι εκδοτικές εταιρείες του κόσμου βρίσκονται στα χέρια Ιουδαίων; Και τώρα που τα βιβλία σου μεταφράζονται στα γερμανικά, στα αγγλικά και σε άλλες γλώσσες και διαβάζονται σε τόσες χώρες, εσύ γράφεις ανοιχτά υπέρ του Χίτλερ και του εσωτερισμού του; […] Θέτεις σε κίνδυνο όχι μόνο το έργο σου αλλά και την ίδια τη ζωή σου…» 

      Έτσι μου μίλησαν οι φίλοι, οι συγγενείς, ακόμα και οι εχθροί μου. Γιατί έτσι μιλούν σήμερα οι άνθρωποι. Αυτή είναι η φωνή των καιρών μας. Μα εγώ δεν ανήκω σε αυτούς τους καιρούς, ούτε σε αυτόν τον κόσμο, ούτε σε αυτές τις ημέρες […] Δεν φοβάμαι να χάσω τα πάντα, ακόμα και τη ζωή μου[…] Διότι είμαι ένας από αυτούς που έχουν μιλήσει με τους Θεούς[…] Είμαι πιστός στις δόξες της νύχτας, στο φως μιας Χρυσής Εποχής, στους ήρωες, στους φίλους μου, στον θρύλο, στο όνειρο, στον μύθο[...]

    Έχω εντοπίσει τις οικογενειακές μου ρίζες πρώτα στη Χιλή και έπειτα στο βόρειο τμήμα της Ισπανίας, στην επαρχία Αστούριες της Γαλικίας, «εκεί όπου ούτε οι Μαυριτανοί, ούτε οι Ιουδαίοι έχουν πατήσει». Από εκεί προέρχομαι. Στο οικογενειακό μου δέντρο βλέπω μόνο Κέλτες και Βησιγότθους, και για την ακρίβεια περισσότερους Βησιγότθους παρά Κέλτες […]

    Το όνομά μου είναι Σερράνο. Αυτή η λέξη σημαίνει: οροσειρά, βουνό. Γεννήθηκα κοντά στα βουνά της πατρίδας μου και έχω αγαπήσει τις ψηλότερες κορφές[…]. Έτσι μεγάλωσα, λοιπόν, σαν ένας «αγνός τρελός», ανάμεσα στα άγρια δάση της πατρίδας μου στον νότο του κόσμου, στον Νότιο Πόλο[…]

    Μόνο σε έναν, στον Χίτλερ, συσσωρεύεται η ανώτερη δύναμη του Υπερβόρειου Αρχέτυπου, του Θεού […]

    Πέθαινα μαζί με κάθε έναν σύντροφο που πέθαινε! Αναζήτησα επίσης σε όλον τον κόσμο τους συντρόφους που επέζησαν και τους συνόδευσα μέχρι την τελευταία τους πνοή, όπως τον Έζρα Πάουντ, όπως τη Σάβιτρι Ντέβι.[…]

    Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο Μεγάλος Πόλεμος των Κόσμων. Όποιος βλέπει αυτόν τον πόλεμο σαν έναν ακόμη πόλεμο, ή τον συγκρίνει με τον Α΄ Παγκόσμιο, δεν έχει καταλάβει τίποτα. Όλοι οι πόλεμοι που είχαν λάβει χώρα μέχρι τότε ήταν απλώς μια προετοιμασία για αυτόν τον Μεγάλο Πόλεμο. Και οι πόλεμοι που θα ακολουθήσουν σε αυτόν τον πλανήτη δεν θα είναι παρά η συνέχειά του[…]

    Ο Μεγάλος Πόλεμος δεν έχει ακόμα τελειώσει· η τελευταία λέξη δεν έχει ακόμα ειπωθεί. Η Τελευταία Στρατιά θα είναι αυτή του Χίτλερ…

Πηγή: Ristorante Verona

Ευρωπαϊκή Αντίσταση