Πρόσφατα κυκλοφόρησε στα αγγλικά από τις εκδόσεις «The Barnes Review» το βιβλίο του εβραίου Τζέραρντ Μενουχίν, γιου του διάσημου εβραίου βιολιστή και διευθυντή κλασικής ορχήστρας Γεχούντι Μενουχίν, με τίτλο Tell the truth and shame the devil, στο οποίο αρνείται το Ολοκαύτωμα, το οποίο χαρακτηρίζει απάτη, και υπερασπίζεται τους Γερμανούς λέγοντας ότι αυτοί ήταν τα πραγματικά θύματα του Β΄Ππ και ότι το αληθινό πρόβλημα σε όλο τον κόσμο είναι η εβραϊκή Διεθνής της οικονομίας.
Μια διευκρίνιση είναι αναγκαία: δεν πιστεύουμε στην «κουλτούρα της αντικειμενικότητας», η οποία, όταν μέσα στους πολλούς κακούς ξεπετάγεται ένας καλός, σχετικοποιεί τα πάντα, αυτή που θέλει να «υπάρχουν και καλοί και κακοί», και να μην είναι όλα τα μανιτάρια δηλητηριώδη. Οι μεμονωμένες περιπτώσεις, όταν δεν είναι σκηνοθετημένες, δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση τον κανόνα. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι υπάρχουν και εκείνες οι τραγικές περιπτώσεις που η ψυχή και το πνεύμα επαναστατούν στη μοίρα, δηλαδή στο αίμα, ίσως λόγω της ανάμνησης και επιβίωσης ενός άλλου αίματος από μια παλιότερη επιμειξία. Εν πάση περιπτώσει, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, με την ποινικοποίηση της γνώμης, το να αρνείται ένας διάσημος εβραίος το ολοκαύτωμα, μπορεί υπό συγκεκριμένες περιστάσεις, να αποβεί ένα σημαντικό επιχείρημα…
Ο Τζέραρντ Μενουχίν, λοιπόν, είναι ένας γνωστός αρνητής του ολοκαυτώματος, κάτι που το 2005 του στοίχισε τη θέση του προέδρου στο Ίδρυμα Γεχούντι Μενουχίν. Τότε είχε εκφράσει τις απόψεις του σε μία συνέντευξή του στην εφημερίδα του NPD Deutsche Stimme. Ο Μενουχίν κάλεσε τους Γερμανούς να πάψουν να πληρώνουν φόρους, ώστε «τα χρήματά τους να μην χρησιμοποιούνται για χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των Εβραίων»!
Στο παραπάνω βιβλίο του, χαρακτηρίζει το ολοκαύτωμα «το μεγαλύτερο ψέμμα στην ιστορία». Ακόμη γράφει: «Η Γερμανία δεν είναι υπεύθυνη για τον Β΄Ππ και ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο μοναδικός πολιτικός παγκοσμίως, που μπορούσε να σώσει τον κόσμο από τον ιουδαιο-πλουτοκρατικό κίνδυνο, να ελευθερώσει τον πλανήτη από την καταπίεση».
Ο Μενουχίν δεν είχε ασχοληθεί ως τη δεκαετία του ’90 ιδιαίτερα με τον πόλεμο, ούτε είχε νιώσει την ανάγκη να ερευνήσει. Τυχαία, όμως, βρήκε σε παλιά φύλλα γερμανικών εφημερίδων, αντισιωνιστικά και αντιεβραϊκά άρθρα του παππού του. Αυτό αλλά και η πεποίθηση ότι «ένας λαός σαν τον γερμανικό, με τέτοιες παραδόσεις και τέτοιο πολιτισμό δεν μπορεί σε μία νύχτα να έγινε βάρβαρος και να διέπραξε μαζικές δολοφονίες», τον οδήγησαν στην έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη στον Β΄Ππ. Πρέπει να αναφερθεί ότι και ο πατέρας του, ο διάσημος βιολιστής Γεχούντι Μενουχίν, παρά το ότι θα έλεγε κανείς ότι ήταν περισσότερο κοσμοπολίτης, είχε επικριθεί και υπονομευθεί από εβραίους και εβραϊκές οργανώσεις για αντιεβραϊκές δηλώσεις του, για ηθική υποστήριξη σε «Άραβες τρομοκράτες». Κυρίως, όμως, διότι μετά το τέλος του πολέμου υποστήριξε ανοιχτά τον μεγάλο Γερμανό συνθέτη και μαέστρο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ και συμμετείχε στο πρώτο μεταπολεμικό κονσέρτο με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου το 1947, υπό τον Φουρτβένγκλερ.
Ο Τζέραρντ Μενουχίν στο πρώτο μέρος του βιβλίου του Tell the truth and shame the devil, αναφέρεται στον Αδόλφο Χίτλερ, στον χαρακτήρα του και στις προθέσεις του, στις αιτίες που οδήγησαν στον Β΄Ππ και στο ποιοι ήταν οι αληθινοί ένοχοι. Σ’ αυτό το τμήμα είναι που εκφράζει την άρνησή του για το ολοκαύτωμα. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου κάνει μία ιστορική αναδρομή της δράσης των πραγματικών ενόχων και περιγράφει πώς κατάφεραν να ελέγχουν την οικονομία και τα ΜΜΕ. Στο τρίτο μέρος αναφέρεται στους δύο παγκόσμιους πολέμους αλλά και σε πιο σύγχρονα γεγονότα, όπως είναι ο Ψυχρός Πόλεμος και η υποστήριξη που στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ παρείχαν στη Σοβιετική Ένωση, η μοίρα της Παλαιστίνης αλλά και η θέσπιση νόμων που ποινικοποιούν τη γνώμη. Καταλήγει ότι η Διεθνής της Οικονομίας, που ελέγχεται από εβραίους, κήρυξε τον πόλεμο στον Χίτλερ και στους Εθνικοσοσιαλιστές.
Ο Μενουχίν στρέφεται με σκληρότητα κατά των εβραίων. Πρόκειται προφανώς για μία από τις τραγικές περιπτώσεις που προαναφέραμε, όταν η ψυχή και το πνεύμα εξεγείρονται ενάντια στο αίμα. Βέβαια, ο Μενουχίν υπερασπίζεται την οικογένειά του και υποστηρίζει ότι αν όλοι οι εβραίοι ήταν σαν τους Μενουχίν δεν θα υπήρχε «εβραϊκό ζήτημα» ούτε αντιεβραϊσμός στον κόσμο. Ίσως η εξήγηση να βρίσκεται στη δήλωση του πατέρα του σε μία συνέντευξή του στο Βήμα το 1997, ότι η μητέρα του (γιαγιά του Τζέραρντ) ήταν από την Κριμαία και, αν και εθεωρείτο, στην πραγματικότητα δεν ήταν εβραία…
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
