Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από εκείνο το τραγικό απόγευμα της 17ης Αυγούστου 1987, όταν ο Ρούντολφ Ες δολοφονήθηκε βάναυσα στο κελί του, στις φυλακές τού Σπαντάου στο Βερολίνο, όπου εκρατείτο επί 40 ακριβώς χρόνια (ενώ συνολικά ήταν κρατούμενος από το 1941, όταν συνελήφθη από τους Βρετανούς), σε ηλικία 93 ετών και ενώ πάλεψε για τη ζωή του. Καθώς περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερες λεπτομέρειες που αποδεικνύουν το ότι δολοφονήθηκε βγαίνουν στο φως.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι ήταν «μάρτυρας ειρήνης» και ότι το «έγκλημά» του ήταν ότι προσπάθησε με την πτήση του στη Σκωτία, με αυτή την «αποστολή για την ειρήνη», στις 10 Μαΐου του 1941, να φέρει την ειρήνη στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Και πράγματι, ο πρώτος λόγος για τον οποίο φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά ήταν αυτός. Αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τα βαθύτερα μηνύματα των νικητών. Εγκλωβισμένοι στον υλισμό τους και προφανώς πιστεύοντας ότι οτιδήποτε δεν μπορούν να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους δεν υπάρχει, κρατώντας φυλακισμένο τον Ρούντολφ Ες, ο οποίος ήταν στο πλευρό του Χίτλερ από τα πρώτα χρόνια του Αγώνα, έστελναν το μήνυμα ότι όποιος και ό,τι έχει επιζήσει από τον Εθνικοσοσιαλισμό περιορίζεται, περιθωριοποιείται, διώκεται, φυλακίζεται και μένει απίστευτα μόνος. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρούντολφ Ες από το 1966, όταν απελευθερώθηκαν ο Baldur von Schirach και ο Albert Speer, παρέμεινε ο μοναδικός έγκλειστος στη φυλακή του Spandau, σε μια φυλακή 600 ατόμων, μέχρι το τέλος της ζωής του, δηλαδή για 21 χρόνια. Γι’ αυτό και τον αποκάλεσαν «ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο». Με τη δολοφονία του το 1987, με την οποία θέλησαν να αποτρέψουν την απελευθέρωσή του και τις αποκαλύψεις για τον ρόλο της Μ. Βρετανίας στον Β΄Ππ και για τις ειρηνευτικές προθέσεις τού Χίτλερ, που ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθούσαν, θέλησαν να στείλουν το μήνυμα του αμετάκλητου τέλους του Εθνικοσοσιαλισμού αλλά και ότι οι αποκαλύψεις για την ιστορική αλήθεια θα είχαν τραγικές συνέπειες για όποιον τις επιχειρούσε.
Ο Ρούντολφ Ες όμως δεν ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Ετάφη στο Βούνζιντελ της Βαυαρίας, όπως ήταν η επιθυμία του, και όπου ήταν ο τάφος των γονιών του. Στον τάφο του ήταν γραμμένη η φράση «ich hab' s gewagt» («τόλμησα»). Kάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του συγκεντρώνονταν εκεί Εθνικοσοσιαλιστές από όλο τον κόσμο για να τιμήσουν τη μνήμη του. Από το 2005 οι συγκεντρώσεις αυτές απαγορεύτηκαν και το 2011 ο τάφος του καταστράφηκε. Η προτεσταντική ενορία του Βούνζιντελ αποφάσισε αιφνιδιαστικά και αυθαίρετα να μην ανανεώσει το συμβόλαιο οικογενειακού τάφου, προκειμένου, όπως επισήμως δηλώθηκε, να πάψουν να συγκεντρώνονται εκεί Εθνικοσοσιαλιστές για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ες... Έτσι, στις 20.7.2011 υπό άκρα μυστικότητα έγινε εκταφή των οστών του, όπως και των οστών των γονέων του, ο τάφος καταστράφηκε, τα οστά αποτεφρώθηκαν και η τέφρα σκορπίστηκε σε κάποια λίμνη. Το μήνυμα ήταν σαφές: η ολοσχερής εξόντωση και του τελευταίου «ίχνους», ακόμη και των γεννητόρων των Εθνικοσοσιαλιστών. Δεν έπρεπε να απομείνει τίποτα από τον Εθνικοσοσιαλισμό. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και όλη η ιστορία με την «απαλλοτρίωση» του σπιτιού, όπου γεννήθηκε ο Χίτλερ…
Υπάρχουν όμως και τα μηνύματα των «ηττημένων», των ιδεαλιστών. Ο Ρούντολφ Ες παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος, αντέχοντας τον άδικο και βασανιστικό εγκλεισμό, την πλήρη απομόνωση, στέλνοντας, έτσι, το μήνυμα της πίστης, της δύναμης και της αντοχής τού Εθνικοσοσιαλισμού. Με τη φράση που είχε ζητήσει να γραφτεί στον τάφο του, έστειλε το μήνυμα της γενναιότητας και της περηφάνιας για όποιον εκτελεί το καθήκον του, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του, Εθνικοσοσιαλιστές συγκεντρώνονταν έξω από τη φυλακή και σε όλο τον δυτικό κόσμο οι αναφορές σε αυτόν ήταν συνεχείς: ομιλίες, συνθήματα στους τοίχους, αφισοκολλήσεις, τραγούδια, με θέμα «Λευτεριά στον Ρούντολφ Ες». Μετά τον θάνατό του οι συγκεντρώσεις τιμής και μνήμης στον τάφο του, τα άρθρα, τα συνθήματα, οι αφισοκολλήσεις, τα βιβλία, η κάθε είδους δράση, κάθε αναφορά τιμής και μνήμης στον Ρούντολφ Ες, πέρα από την εκπλήρωση του ηθικού μας καθήκοντος, στέλνουν το μήνυμα στους προσωρινούς και «εύθραυστους» νικητές που δεν μπορούν να δουν παρά μέχρι τον θάνατο, ότι είμαστε εδώ, οι δικοί μας ορίζοντες δεν έχουν όρια, δεν ξεχνούμε, τιμούμε τον Ρούντολφ Ες και ότι:
Σκοτώσατε τον Άνθρωπο, όχι την Ιδέα
ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΕΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Συνοπτική αναφορά των στοιχείων περί της δολοφονίας του Ρούντολφ Ες:
Επισήμως, ο θάνατός του αποδόθηκε σε αυτοκτονία, εκδοχή παράλογη, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι επίκειτο η απελευθέρωσή του, μετά την αναπάντεχη πρωτοβουλία της υπό κατάρρευση Σοβιετικής Ένωσης και του Γκορμπατσόφ προσωπικά, στο πλαίσιο διευθέτησης εκκρεμών ζητημάτων τού Β΄Ππ, χωρίς την οποία η επανένωση του Βερολίνου και της Γερμανίας δεν θα ήταν δυνατή. Η προοπτική αυτή είχε προκαλέσει πολύ μεγάλη αναστάτωση στη βρετανική κυβέρνηση που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο, αν ο Ες μιλούσε για όσα γνώριζε και είχε ζήσει, να αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος της στον Β΄Ππ αλλά και οι ειρηνευτικές προθέσεις και προσπάθειες του Χίτλερ. Το πόρισμα της επίσημης νεκροψίας ότι επρόκειτο περί αυτοκτονίας δεν συμφωνεί με την πολύ σοβαρή και τεκμηριωμένη άποψη του διάσημου Γερμανού ιατροδικαστή Δρ. Βόλφανγκ Σπαν (Dr. Wolfgang Spann) που προσέλαβε η οικογένεια Ες. Αυτός, κατόπιν της νεκροψίας που διενήργησε ο ίδιος, και αφού αναφέρθηκε στην απροθυμία των αρχών να του παράσχουν πληροφορίες περί της δήθεν αυτοκτονίας τού Ες, αντέκρουσε την επίσημη άποψη επιστημονικά και συμπέρανε ότι ο Ες είχε στραγγαλιστεί, καταλήγοντας: «Δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν επρόκειτο περί αυτοκτονίας».
Επίσης, αποκαλυπτική είναι και η κατάθεση ενός Τυνήσιου νοσοκόμου, του Abdallah Melaouhi, ο οποίος ήταν πολιτικός διοικητικός υπάλληλος της φυλακής. Αυτό κατέθεσε ενόρκως το 1994, ενώπιον του Βερολινέζου Συμβολαιογράφου Reinhard Gizinski, ότι βρήκε τον Ες αναίσθητο, δίπλα του βρισκόταν ένας μαύρος Αμερικανός φύλακας, ο Τζόρνταν, ο οποίος φαινόταν εξαντλημένος, και δύο άγνωστοι στρατιώτες με αμερικανική στολή. Δεν υπήρχε καλώδιο κοντά στο σώμα του Ες και αυτό με το οποίο δήθεν αυτοκτόνησε ήταν στη θέση του! Ο Τζόρνταν ήταν πολύ ιδρωμένος και όταν ο Melaouhi τον ρώτησε τι είχε συμβεί, αυτός τού απάντησε: «Το γουρούνι τελείωσε»... Ο Melaouhi ζήτησε από τον Τζόρνταν να του φέρει το κουτί πρώτων βοηθειών και τη συσκευή οξυγόνου. Όταν ο Αμερικανός φύλακας επέστρεψε είχε αλλάξει ρούχα... Το κουτί πρώτων βοηθειών ήταν σπασμένο και ανακατεμένο και η συσκευή οξυγόνου δεν λειτουργούσε, δεν είχε μπαταρία, ο σωλήνας ήταν σπασμένος και επίσης δεν είχε και οξυγόνο! Το ίδιο πρωί, όμως, ο Melaouhi τα είχε ελέγξει, όπως όφειλε να κάνει κάθε πρωί, και ήταν όλα εντάξει! Όταν ήρθε το ασθενοφόρο, «κατά μοιραία σύμπτωση», οι συσκευές του επίσης δεν λειτουργούσαν. Για τον νοσηλευτή του Ες, η βασικότερη απόδειξη του ότι ο Ες δεν αυτοκτόνησε ήταν η φυσική του κατάσταση, την οποία γνώριζε πολύ καλά, αφού αυτός τον φρόντιζε καθημερινά από το 1982. Ο Ες ήταν τόσο ανήμπορος που ήταν αδύνατον να μπορέσει να σφίξει στον λαιμό του το καλώδιο και να αυτοκτονήσει. Τα χέρια του ήταν σχεδόν παράλυτα από την αρθρίτιδα, δεν μπορούσε καν να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του, δεν μπορούσε να σηκώσει τα χέρια πάνω από τους ώμους του, ήταν σχεδόν τυφλός, περπατούσε σκυφτός και με τη βοήθεια μπαστουνιού. Ο Melaouhi συνεκτιμώντας την κατάσταση της υγείας του Ες με τα ευρήματα, ειδικά τη θέση του καλωδίου, αλλά και τις συνθήκες που επικρατούσαν (ταραγμένος φύλακας, άγνωστοι στρατιώτες, όλες οι απαιτούμενες συσκευές χαλασμένες) κατέθεσε με βεβαιότητα ότι ο Ες στραγγαλίστηκε από τρίτο άτομο.
Απ’ ό,τι προκύπτει και από τα υπόλοιπα αποδεικτικά στοιχεία –μεταξύ των οποίων και η δήλωση ενός Νοτιοαφρικανού δικηγόρου με επαφές με τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, δήλωση την οποία εξασφάλισε ο γιος του Ρούντολφ Ες─ ο ενενηντατριάχρονος αδύναμος Ες, καταβεβλημένος από τις ασθένειες, τις κακουχίες και τον βασανιστικό επί 46 χρόνια εγκλεισμό του, δέχθηκε αιφνιδιαστική επίθεση από δύο Βρετανούς της SAS και πάλεψε για τη ζωή του, αντιστάθηκε, προτού καταφέρουν να τον δολοφονήσουν.
Στις 7/9/2013, ο βρετανικός Τύπος (The Independent, Daily mail) δημοσίευσε είδηση σύμφωνα με την οποία η Σκότλαντ Γιαρντ, από το 1989 ήδη, γνωρίζει τα ονόματα των Βρετανών πρακτόρων που δολοφόνησαν τον Ρούντολφ Ες στη φυλακή τού Σπαντάου, ότι δολοφονήθηκε προκειμένου να μην αποκαλύψει “μυστικά από τον πόλεμο”, αλλά η Εισαγγελία τής ζήτησε να μην προχωρήσει τις έρευνες και έτσι “έκλεισε” την υπόθεση και την έθεσε στο αρχείο. Η είδηση βασιζόταν σε μία έκθεση της αστυνομίας, που είχε διαρρεύσει λίγο καιρό πριν και η οποία είχε συνταχθεί δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Ες. Σ’ αυτήν αναφερόταν ότι διεξαγόταν έρευνα σχετικά με τους ισχυρισμούς ενός Βρετανού χειρουργού ότι ο Ες είχε δολοφονηθεί από Βρετανούς πράκτορες. Πρόκειται για τον στρατιωτικό χειρουργό Χιου Τόμας (Hugh Thomas) που είχε υπηρετήσει στη φυλακή τού Σπαντάου και είχε γνωρίσει τον Ες. Μάλιστα, όπως προκύπτει από την έκθεση, ο Τόμας γνώριζε τα ονόματα των δύο δολοφόνων και τα αποκάλυψε και στον συντάκτη της έκθεσης, αξιωματικό της αστυνομίας Χάουαρντ Τζόουνς (Howard Jones). Στην 11σέλιδη έκθεσή του, ο τελευταίος ανέφερε ότι ο χειρουργός τού είχε εκμυστηρευθεί ότι τα ονόματα των πρακτόρων φονιάδων τού τα είχε αποκαλύψει ένα πρώην μέλος της SAS. Επίσης, ότι οι δυο φονιάδες είχαν μπει στη φυλακή μεταμφιεσμένοι σε Αμερικανούς στρατιώτες. O Τζόουνς γράφει: “Ο κ. Τόμας πληροφορήθηκε ότι δύο δολοφόνοι οι οποίοι εκτελούσαν εντολές της βρετανικής κυβερνήσεως πήγαν στο Σπαντάου προκειμένου να δολοφονήσουν τον Ες, ώστε να προλάβουν την αποφυλάκισή του και την αποκάλυψη από αυτόν μυστικών που αφορούσαν τη συνωμοσία ανατροπής της κυβέρνησης του Τσόρτσιλ”! Ο Τζόουνς στην έκθεσή του πρότεινε να εξετασθούν οι δύο φερόμενοι ως δολοφόνοι, καθώς επίσης και άλλοι μάρτυρες, ώστε να διαλευκανθεί η υπόθεση πλήρως. Οι ισχυρισμοί τού χειρουργού Τόμας αλλά και η έκθεση του αστυνομικού Τζόουνς ήταν αυτοί που οδήγησαν τη Σκότλαντ Γιαρντ να αρχίσει, τον Μάιο του 1989, έρευνα για τις συνθήκες θανάτου τού Ες. Όμως, σε έξι μήνες η έρευνα διεκόπη απότομα, διότι η Εισαγγελία θεώρησε ότι δεν υπήρχαν στοιχεία και έκλεισε την υπόθεση.» (από τον πρόλογο του βιβλίου τού γιου του Ρ. Ες, Wolf Rüdiger Hess, «Ρούντολφ Ες - Η ζωή και ο θάνατός του», εκδ. Edelweiss, 2η έκδ.).
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
