Μίχαελ – ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου

Απόσπασμα από το βιβλίο

20 Μαΐου 

Πολλά γράφονται στις αίθουσες διδασκαλίας του πανεπιστημίου, ακόμη περισσότερα λέγονται, και μου φαίνεται ελάχιστα πραγματικά μαθαίνει κανείς. Ένα συγκεκριμένο είδος ζηλωτών της γνώσης συναντά κανείς πάντα σε αυτές τις αίθουσες. Χλωμά πρόσωπα, τα κλασικά γυαλάκια των διανοούμενων, πένες και χαρτοφύλακες γεμάτοι με βιβλία και τετράδια σημειώσεων. Αυτό είναι όλο.

Οι μελλοντικοί ηγέτες του έθνους!

Και οι γυναίκες, ω, Θεέ μου! Και οι διανοούμενες, ακόμη, δεν είναι ανυπόφορες.

Αναζητώ τον δάσκαλο εκείνο που θα είναι αρκετά απλός για να είναι σπουδαίος και αρκετά σπουδαίος για να είναι απλός.

Η ειδική επιστήμη εκτρέφει την αλαζονεία και το να μιλά κανείς συνεχώς για την ειδικότητά του. Η κοινή ανθρώπινη λογική πηγαίνει κατά διαβόλου.

Η διανόηση είναι ένας κίνδυνος για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα.

Δεν είμαστε στη γη για να παραγεμίσουμε με γνώση τα κεφάλια μας· αυτό είναι ασήμαντο, όταν δεν έχει επαφή με την πραγματική ζωή.

Πρέπει να εκπληρώσουμε το πεπρωμένο μας. Να διαπαιδαγωγήσουμε σωστούς ανθρώπους, αυτό πρέπει να είναι ο σκοπός των πανεπιστημίων.

Αλλά μπορούμε μόνο να εξελιχθούμε σε αυτό που μας έφτιαξε ο Θεός.

Είναι γι’ αυτό που ο Γκαίτε είναι ο πιο σημαντικός: επειδή ξεπέρασε τα σύνορα της γερμανικής συνειδήσεως. Αλλά θα ήταν ολίσθημα να θελήσουμε να του μοιάσουμε σε αυτό. Οι πολυφημισμένοι διάδοχοί του είναι ένα σύνολο ανόητων φαντασιοκόπων με άδεια, υπερμορφωμένα κεφάλια.

Quod licet lovi, non licet bovi!

Έτσι είναι στη ζωή: το ότι ο χερ Mάγιερ μπορεί να μάθει να απαγγέλλει από μνήμης όλον τον Φάουστ είναι πρώτιστα μόνον μια απόδειξη της καλής του μνήμης. Γιατί δεν δοκιμάζει το ίδιο και με τους λογαριθμικούς πίνακες;

 22 Μαΐου

Ο γηραιός καθηγητής μάς μιλά για την πατρίδα των Πρωτογερμανών. Σπάνια παρακολουθώ τις διαλέξεις του, αλλά πόσο συχνά τον άκουσα να λέει ότι οι πρόγονοί μας ήταν εγκατεστημένοι από τον Κάτω Δούναβη μέχρι την ακτή της Μαύρης Θάλασσας.

Μπροστά μου κάθεται μια νεαρή φοιτήτρια –μια όμορφη γυναίκα! Ξανθοκάστανα μαλλιά, μαλακά σαν μετάξι, δεμένα στον υπέροχο αυχένα της που είναι σαν λαξευμένος από ασπροκίτρινο μάρμαρο. Κοιτάζει ονειροπολώντας έξω από το παράθυρο, από το οποίο ήσυχα, σχεδόν ντροπαλά, μπαίνει κλεφτά μια παιχνιδιάρικη ηλιαχτίδα. Βλέπω το χαριτωμένο προφίλ της: ένα καμπυλωτό μέτωπο με καθαρές γραμμές, λίγες ατίθασες μπούκλες στα μαλλιά, μια μακριά, έντονη, κάπως πλατιά μύτη, και κάτω από αυτήν ένα τρυφερό, απίθανα ονειρώδες στόμα.

Ενώ την παρατηρώ, γυρνά ξαφνικά προς το μέρος μου, και αντικρίζω δύο μεγάλα γκριζοπράσινα μυστήρια. Ξαφνικά, κάθεται ήσυχα και σεμνά, φαίνεται να ακούει με ενδιαφέρον τα κουρασμένα λόγια του ηλικιωμένου καθηγητή και κάνει σαν να γράφει κάτι με ζήλο. Μέσα από το παράθυρο, η θρασεία ηλιαχτίδα διαχέεται και τρεμοπαίζει στα φοιτητικά έδρανα και τελικά κρεμιέται και φωλιάζει στα ξανθοκάστανα μαλλιά της. Αυτά λάμπουν στο φως σαν απαλό χρυσό μετάξι, όταν τα αφήνει να γλιστρήσουν μέσα από τα δάχτυλά της.

Είναι βράδυ. Στέκομαι στο παράθυρο και ο Ρίχαρντ κάθεται κοντά μου, στη μεγάλη πολυθρόνα μου και μιλά για τον μαρξισμό. Πόσο ορθολογιστικά όμως είναι όλα αυτά. Ο μαρξισμός είναι μια καθαρή θεωρία του χρήματος και του στομαχιού. Θεωρεί δεδομένο ότι ο ζωντανός άνθρωπος αποτελεί μια μηχανή. Γι’ αυτό είναι λάθος ο μαρξισμός, ξένος προς την κοσμική ύπαρξη, μια επινόηση· δεν εξελίχθηκε φυσικά. Μπορεί να φαντάζει λογικός στη θεωρία, αλλά πόσο παράλογος είναι στην πράξη.

Πράγματι, πόσο λίγα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν από τον μαρξισμό. Πνεύμα πλάτους και όχι βάθους. Τι σχέση έχει άραγε με τη δική μας οδύνη;

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

''Μίχαελ'' - αποσπάσματα από τον πρόλογο

 Το βιβλίο Michael – Ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου είναι η μοναδική ψυχογραφική νουβέλα που αποφάσισε να δημοσιεύσει ο Joseph Goebbels (1897- 1945). 

    Το βιβλίο σε πρωτόλεια φάση, το 1924, έφερε τον τίτλο Michael Voormann: Ένα ανθρώπινο πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου. Έχει την μορφή ημερολογίου και είναι αφιερωμένο, όπως σημειώνεται, σε έναν νεανικό φίλο του Γκαίμπελς, τον Richard Flisges. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν οι πλήρεις λεπτομέρειες της ζωής τού κεντρικού ήρωα του μυθιστορήματος συμπίπτουν πράγματι με εκείνες του νεανικού φίλου τού συγγραφέως. 

    Όπως διαβάζουμε στα φύλλα ημερολογίου του Γκαίμπελς, από το 1919 έως το 1923 ο Richard Flisges ήταν ο μοναδικός πιστός φίλος του. Το βέβαιον είναι ότι αυτή η φυσιογνωμία αποτέλεσε για τον Γκαίμπελς πηγή της μυθοπλαστικής του εμπνεύσεως, αλλά προφανώς με έντονες παραλλαγές, καθώς επίσης και με αυτοβιογραφικά ψήγματα.

    Σε κάθε περίπτωση στην μορφή του Μίχαελ αποκτά σαφή χαρακτηριστικά ένας δυνατός συμβολισμός.[...]

    Το Μίχαελ είναι ένας πραγματικός ύμνος στην εργασία. Για την σκέψη του Γκαίμπελς, ο Προμηθέας που θα φωτοδοτήσει την παρηκμασμένη αστική κοινωνία είναι ο εργάτης. Όχι όμως ο εργάτης όπως τον φαντάζεται ο μαρξιστικός, υλιστικός διεθνισμός, αλλά ο εργάτης που σφυρηλατεί στο αμόνι της εθνικής κοινότητας την δημιουργική συναδέλφωση και απελευθέρωση του λαού. Ο δρόμος και αυτού του Τιτάνα είναι χαραγμένος από την μεγαλειώδη αυταπάρνηση και το μαρτύριο της εκούσιας αυτοθυσίας.[...]

   Ο μυθιστορηματικός Μίχαελ είναι ένας νεαρός στρατιώτης, ο οποίος επιστρέφει από τα φρικτά χαρακώματα του Α΄Ππ· με το στίγμα της ήττας αλλά και του πικρού ηρωισμού στο μέτωπο, με πληγές στην ψυχή και στο κορμί, και με το μαχαίρι της προδοσίας καρφωμένο στην πλάτη. Όπως άλλωστε και εκατομμύρια στρατιωτών. Επιχειρεί να ξαναχτίσει την ζωή του, αυτήν την φορά στα ερείπια μιας ακατανόητης, συγκεχυμένης γερμανικής κοινωνίας, βουτηγμένης στην σήψη και στην γενική αποδιάρθρωση. Παράλληλα αναζητεί επιτακτικές απαντήσεις για την φοβερή πολεμική περιπέτεια, για τα αίτια, τους παρασκηνιακούς εμπρηστές της και για την άδοξη κατάληξή της, όχι μόνο για τη διψασμένη συνείδησή του, αλλά κυρίως για τη μνήμη των νεκρών και αδικαίωτων συμπολεμιστών του.

    Ο Μίχαελ στην πρώτη προσπάθεια μιας ατελέσφορης προσπάθειας επανεντάξεως σε μία κοινωνία με την οποία δεν μπορεί πια να στήσει γέφυρα επικοινωνίας και συμβιβασμού, περνάει από τα φοιτητικά έδρανα των πανεπιστημίων, όπου βιώνει το κλίμα της διανοητικής στειρότητας ενός κόσμου που ψυχορραγεί: του αστικού κόσμου των καθηγητών, των άσφαιρων διανοούμενων και της συγκεχυμένης σπουδαστικής νεολαίας του, η οποία σαν στρουθοκάμηλος βυθίζει το κεφάλι της στην άμμο του άγονου και ατέρμονος θεωρητικού τέλματος, σαν μια δειλή φυγή ενώπιον των δραματικών ιστορικών προκλήσεων της εποχής της.

    Αντιλαμβάνεται αμέσως μία από τις αιτίες της γερμανικής πολεμικής και κοινωνικής καταρρεύσεως: Την κουρασμένη και νωχελική αστική κατεστημένη τάξη και τον ανθρώπινο τύπο της, τον αστό, ο οποίος χωρίς ιδανικά και εθνικό ιδεαλισμό επικαλείται τις αρχές του φιλελευθερισμού, καλύπτει το σάβανο της μικροψυχίας του με κίβδηλες, πατριωτικές μεγαλοστομίες και εγκλωβισμένος στην δίνη του φιλοτομαρισμού του προετοιμάζεται να δεχθεί άβουλα το νεκροφίλημά του από την δυναμικώς επερχόμενη στιβαρή τάξη των εργατών, η οποία όμως και αυτή, χωρίς το απαραίτητο αγκυροβόλιο στην Πατρίδα και στο φυσικό Γένος της, καθίσταται έρμαιο στα σχέδια ολέθριας χειραγωγήσεώς της από κάποιον άλλον διεθνή παράγοντα.

    Ο σοσιαλιστής δημοκράτης της μεταπολεμικής Γερμανίας, εκείνος που αναλαμβάνει τα ηνία της πολιτικής και διανοητικής εξουσίας, δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μεταμφιεσμένος καιροσκόπος αστός. Δεν είναι τελικά ο σκαπανέας μιας αναγεννήσεως, αλλά ο στερνός νεκροθάφτης της. Είναι ο αδίστακτος προδότης της αγνής σοσιαλιστικής ιδέας. Είναι ο επαγγελματίας διανοούμενος, ο οποίος, πέραν της προσωπικής του αποκαταστάσεως, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο. Είναι ένας έμπορος ιδεών, που θα παραδώσει τον εργατικό κόσμο στην χοάνη του κομμουνισμού, διά της ύπουλης συμφεροντολογικής τακτικής του. 

    Ο Μίχαελ μέσα από την επαφή με έναν Ρώσο φοιτητή θα διαγνώσει με το νυστέρι της οξυδέρκειάς του μία άλλη διάσταση του επιλεγόμενου κομμουνιστικού πειράματος: Την τάση της ασιατικής στέπας να σκεπάσει με την λαίλαπά της την Ευρώπη που χάνεται στον μαλθακό αστικό κοσμοπολιτισμό. Πίσω από το προσωπείο τού διεθνιστικού σοσιαλισμού ελλοχεύουν ξένοι εθνικισμοί. Το μέλλον θα είναι ο επώδυνος καρπός της τρομακτικής αντιπαραθέσεως της γερμανικής με την ρωσική Ιδέα. Της γερμανικής φαουστικής, δημιουργικής ψυχής με την ρωσική, σκοτεινή διχασμένη ψυχή.[...]

    

    Το πολεμικό και μεταπολεμικό δράμα της Γερμανίας και της Ευρώπης αποκτά σαφείς διαστάσεις και συναντά την προοπτική της επιλύσεώς του. Ο Μίχαελ κατακλύζεται από τις αφυπνιστικές φλόγες μιας Μεγάλης Ιδέας. Συγκλονίζονται οι ευαίσθητες χορδές της καρδιάς του από την εξαίσια μελωδία ενός εγερτήριου παιάνα. Ναι! Βρήκε την οδό της λυτρώσεως, του γνήσιου προορισμού, της συναρπαστικής ιστορικής αποστολής. Λούζεται από το καθαρτήριο φως και λαχταρά να το μεταλαμπαδεύσει. Θα γίνει ο ίδιος ο φλεγόμενος πυρσός της σπουδαίας Αλήθειας. Ο φυσικός εθνικισμός του λαού θα πρέπει να εναρμονιστεί με τον σφριγηλό σοσιαλισμό της εργατικής γροθιάς, η οποία δεν θα στραφεί, τεχνηέντως καθοδηγούμενη, κατά της Πατρίδος, αλλά θα υψωθεί σαν ασπίδα υπερασπίσεώς της, εναντίον των φαύλων αστών πα-τριδοκάπηλων καπιταλιστών, αλλά και εναντίον των άθλιων καταχραστών της αμιγούς σοσιαλιστικής Ιδέας.[...]

    Το ισχυρό βίωμα μίας σπουδαίας αποστολής είναι η αρχή για την πορεία των εκλεκτών. Και για τον δρόμο που αναζητούσε ο Μίχαελ. Δεν είναι τα κείμενα, οι θεωρίες, τα δόγματα, οι ατέρμονες διαλεκτικές αντιπαραθέσεις  –και δεν επιτρέπεται να είναι– ο κόσμος των αληθινών ανδρών, την στιγμή κατά την οποία διακυβεύεται το δίκαιον και η επιβίωση της Πατρίδος και της Φυλής. 

    Ο γνήσιος κόσμος τους είναι ο πόλεμος, ο πόλεμος μέχρις εσχάτων. Είναι το μαρτύριο, το μαρτύριο μέχρις εσχάτων. Είναι ο ανδρισμός, ο ανδρισμός μέχρις εσχάτων.

Απόστολος Λαγός

Πηγή

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Μόλις κυκλοφόρησε: Μίχαελ - ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου, εκδ. Θούλη

Συγγραφέας: Γιόζεφ Γκαίμπελς
Εκδόσεις: Θούλη
Μετάφραση: Απόστολος Λαγός
Επιμέλεια: Αθηνά Μάρκου
Σελίδες: 222
Έτος έκδοσης: 2018
ISBN: 978-618-5317-01-0

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θούλη σε μετάφραση του Απόστολου Λαγού το αριστούργημα του Γιόζεφ Γκαίμπελς Μίχαελ – ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου. Πρόκειται για μια πρωτότυπη νουβέλα σε μορφή ημερολογίου πλούσια σε συμβολισμούς, με αναφορές τόσο ιστορικές και πολιτικές, όσο και φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές. Η μετάφραση του Απόστολου Λαγού είναι αριστοτεχνική, καθώς πέρα από την ακρίβειά της κατορθώνει να μεταδώσει στον αναγνώστη του ελληνικού κειμένου την ίδια συγκίνηση που ο αναγνώστης του γερμανικού κειμένου νιώθει να αναδίδεται από τις λέξεις.  Ο Γκαίμπελς περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την ταραχώδη εσωτερική και εξωτερική πορεία ενός νεαρού Γερμανού που πολέμησε στον Α΄Ππ, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου αυτού, τις ανησυχίες, τις σκέψεις, τα όνειρά του, τις περιπέτειες και τις αποφάσεις του. Το έργο αποτελεί έναν ύμνο προς την εργασία και τη δημιουργία, και, συγχρόνως, έναν ύμνο για τη γερμανική γη: πόλεις, δρόμοι και τοπία περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη σε μια περιγραφή νοσταλγική, τρυφερή και γεμάτη περηφάνια. Στο ημερολόγιό του ο Μίχαελ θυμάται και επικαλείται τα μεγάλα πνεύματα της πατρίδας του. Έτσι η  γη και οι συμπατριώτες του, παλαιότεροι και σύγχρονοί του, σπουδαίοι και λιγότερο σημαντικοί, αφυπνίζουν τον Μίχαελ, τον εμπνέουν και οδηγούν τα βήματά του προς την ολοκλήρωση.

Το βιβλίο Μίχαελ - ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου μπορείτε να το βρείτε εδώ

 

 

 Ευρωπαϊκή Αντίσταση

 

Κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από τη Θούλη το αριστούργημα του Joseph Goebbels: «Michael – Ένα γερμανικό πεπρωμένο σε φύλλα ημερολογίου» σε μετάφραση από τα γερμανικά Απόστολου Λαγού

''Αφιέρωση

    1918

    Στεκόσουν όρθιος με το πυροβολημένο μπράτσο δεμένο ακόμα με γάζες, το γκρίζο κράνος στο πληγωμένο κεφάλι, το στήθος γεμάτο παράσημα με σταυρούς, μπροστά σε πλαδαρούς αστούς, για να αποκτήσεις το γυμνασιακό σου απολυτήριο. Επειδή δεν ήξερες μερικούς αριθμούς αποφάσισαν ότι δεν ήσουν ακόμα ώριμος για την απόκτησή του.

    Η απάντησή μας ήταν: Επανάσταση!

    1920

    Ήμασταν έτοιμοι και οι δύο να συνθηκολογήσουμε εξαιτίας της ψυχικής συντριβής. Τότε σηκώσαμε ο ένας τον άλλο επάνω και δεν παραπαίαμε σχεδόν καθόλου.

    Η απάντησή μου ήταν: Επιμονή μέχρις εσχάτων!

    1923

    Προκάλεσες το πεπρωμένο σου, αδιαφορώντας για τον κίνδυνο. Ακόμα, όμως, ήταν πολύ νωρίς. Γι’ αυτό θυσιάστηκες.

    Η απάντησή σου ήταν: Θάνατος!

    1927

    Στεκόμουν μπροστά στον τάφο σου· μια ολόλαμπρη λιακάδα έλουζε τον γαλήνιο πράσινο λόφο, που κήρυττε τη φθαρτή ματαιότητα.

    Η απάντησή μου ήταν: Ανάσταση."

 

 

Πηγή: thulebooks.gr

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση

 

Από τον Reichsleiter Dr. Goebbels (Δρ. Γκαίμπελς)

Η επανάστασή μας ολοκληρώθηκε. Επηρέασε και αναμόρφωσε πλήρως όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής. Άλλαξε και έκτισε από την αρχή τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων, καθώς και τη στάση του λαού απέναντι στο κράτος και προς άλλα υπαρξιακά ζητήματα. Στην πραγματικότητα, ήταν η ανακάλυψη μιας νέας κοσμοθεωρίας. Μετά από 14 χρόνια αντιπολίτευσης μπόρεσε πλέον να χρησιμοποιήσει τη δύναμη με την οποία αγωνίστηκε για να βάλει μια σφραγίδα στο γερμανικό έθνος με ένα νέο εθνικό πνεύμα. Ό,τι έχει γίνει από την 30ή Ιανουαρίου 1933 είναι η ορατή έκφραση αυτής της επαναστατικής διαδικασίας. Η επανάσταση, όμως, δεν ξεκίνησε εδώ. Έφτασε μόνο σε ένα τέλος με αυτόν τον τρόπο. Ήταν η υπαρξιακή πάλη ενός έθνους που, με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και τις απαρχαιωμένες απόψεις, ήταν κοντά στην κατάρρευση.

Οι επαναστάσεις ακολουθούν το δικό τους πρότυπο και τη δική τους δυναμική. Μόλις περάσουν ένα ορισμένο σημείο στην εξέλιξή τους είναι πέρα από τον ανθρώπινο έλεγχο και ακολουθούν αποκλειστικά τους νόμους σύμφωνα με τους οποίους εμφανίστηκαν στη ζωή. Είναι η φύση της κάθε πραγματικής επανάστασης, να πραγματώνεται ή να πεθαίνει, χωρίς συμβιβασμούς.

Η δική μας είτε θα προχωρήσει σωστά προς τον στόχο της, οπότε θα διαρκέσει και θα αντέξει, ή θα μείνει ικανοποιημένη, με μισή καρδιά, με κάποιες επιτυχίες, οπότε καλύτερα να μην ξεκινούσε ποτέ. Οι επαναστάσεις δεν είναι ποτέ απλώς θέμα πολιτικής, αλλά απευθύνονται σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Επηρεάζουν την οικονομία, καθώς και την τέχνη και τις επιστήμες. Αυτή είναι πολιτική με μια υψηλότερη έννοια από τη συνηθισμένη.

Κάθε επανάσταση έχει τη ροπή της, έναν στόχο, που τον καθορίζει και αγωνίζεται με παθιασμένη προσπάθεια για να τον πετύχει. Δεν θα ησυχάσουμε πριν επιτευχθεί ο στόχος αυτός και μόλις επιτευχθεί θα παρακολουθούμε με ζήλο την ανάπτυξη και τη διασφάλισή του. Στην περίπτωση αυτή, όμως, η λέξη «ροπή» σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από ό,τι αποδίδεται με την κοινή έννοια της λέξης. Μια τέτοια ροπή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή και μπορεί να επιβεβαιωθεί ή να απορριφθεί. Αυτό που είναι αποφασιστικής σημασίας είναι ο στόχος της. Αν ο στόχος είναι μεγαλειώδης, τότε η ροπή θα είναι εξίσου μεγαλειώδης. Αν ο στόχος της είναι ασήμαντος τότε η ροπή θα ξεθωριάσει σαν απλό φάντασμα. Οι επαναστάσεις που επιφέρουν μια ιστορική αλλαγή τεραστίων διαστάσεων αποκαλύπτουν μια ροπή αντίστοιχου μεγέθους. Θα γίνει αποδεκτή, αν η επανάσταση γίνει δεκτή. Αυτό σημαίνει ότι όποιος αντιτίθεται στη ροπή, αντιτίθεται στην επανάσταση και, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να πνιγεί στη δίνη της.

Ο σκοπός της επανάστασής μας είναι να ενώσει το γερμανικό λαό σε ένα έθνος. Για μια περίοδο μεγαλύτερη από 2000 χρόνια όλοι οι ενάρετοι Γερμανοί λαχταρούσαν την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας. Πολλές φορές προσπάθησαν να πετύχουν τον στόχο αυτό με νόμιμα μέσα, αλλά όλα αυτές οι προσπάθειες ήταν μάταιες. Η επιτυχία ήρθε μόνο μετά από μια παθιασμένη έκρηξη του εθνικού αισθήματος. 'Ηταν μια αυθόρμητη και συναρπαστική έκρηξη, που έγινε πιο άγρια όσο περισσότερο καθυστερούσε με τεχνητά φράγματα. Αυτό που δεν ήταν δυνατό και ούτε καν ήταν πρωταρχικής σημασίας στην αρχή, το πραγματοποιήσαμε από την βάση του. Κάποτε το γερμανικό έθνος ήταν το πιο αποδιοργανωμένο έθνος του κόσμου, κομματιασμένο στα στοιχεία του και σχεδόν εξαερωμένο από τα πολιτικά κόμματα και τις απόψεις τους. Η Γερμανία δεν είχε καμία απολύτως επιρροή στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Από το 1918 είχε αφοπλιστεί και δεν είχε θέληση να σταθεί απέναντι στα άλλα έθνη. Αυτό το γερμανικό έθνος, στη συνέχεια, προέκυψε από μια μοναδική εκδήλωση μιας ισχυρής εθνικής πεποίθησης και πραγματοποιήθηκε μέσα από μια ενοποίηση, που λίγοι μόνο άνθρωποι την θεωρούσαν πιθανή. 'Αλλοι χαμογελούσαν και έλεγαν ότι είναι εξαιρετικά απίθανο ή ενάντια σε κάθε εμπειρία και ιστορικό προηγούμενο.

Σήμερα δεν μπορούμε ακόμα να εκτιμήσουμε την ιστορική σημασία αυτής της διαδικασίας ενός έθνους, που μεγαλώνει σαν σύνολο. Παρόλο που προετοιμάσαμε το έδαφος για αυτή τη διαδικασία, τώρα στεκόμαστε μπροστά του και ατενίζουμε με θαυμασμό και χωρίς επίγνωση του μεγέθους και της σημασίας του για το μέλλον. Μέσα από την επανάστασή μας, έχουμε ξεπεράσει το ανίσχυρο παρελθόν της Γερμανίας. Το γερμανικό έθνος βρήκε και πάλι τον εαυτό του σε αυτή την επανάσταση, που πρόσθεσε ένα νέο χαρακτηριστικό στο γερμανικό χαρακτήρα. Ποτέ ξανά δεν θα είναι δυνατόν να μιλάμε για τη Γερμανία, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας, αυτή την επανάσταση.

Αν παραμείνουμε ισχυροί, ο λαός θα παραμείνει ισχυρός. Ως έθνος είμαστε ασφαλείς όσο το κόμμα στέκεται σταθερό και ισχυρό. Αλλά εμείς δεν πρέπει να περιμένουμε ένα θαύμα, θαύματα με αυτή την έννοια δεν συμβαίνουν. Αντίθετα προκαλούνται από τον ιδεαλισμό, με θυσίες και αφοσίωση. Το σύνθημά μας σήμερα είναι το ίδιο με χθες και πάντα: Εμπρός! Αν είμαστε 

σίγουροι για τη δύναμή μας, τότε οι άλλοι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν, ενώ εμείς θα χτίζουμε το δημιούργημά μας, το Ράιχ!

Dr. Goebbels

Μετάφραση: Φώτης Γαλάνης

πηγή

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Η ιστορία θα δικαιώσει τον Αδόλφο Χίτλερ

Πηγή

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Γιόζεφ Γκαίμπελς - Ολοκληρωτικός πόλεμος

Σύντροφοι Γερμανοί και σύντροφοι του κόμματος

    Δεν γνωρίζω πόσα εκατομμύρια άνθρωποι, στο μέτωπο αλλά και στην πατρίδα, συμμετέχουν μέσω ραδιοφώνου σε αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση απόψε, και με ακούν. Θέλω να μιλήσω σε όλους αυτούς από τα βάθη της καρδιάς μου στα βάθη της δικής τους. Πιστεύω ότι ολόκληρος ο γερμανικός λαός έχει ένα φλογερό ενδιαφέρον για όσα έχω να πω απόψε. Γι’ αυτό, θα μιλήσω με ιερή σοβαρότητα και απόλυτη ειλικρίνεια, όπως απαιτεί η ώρα. Ο γερμανικός λαός, που γαλουχήθηκε, εκπαιδεύτηκε και έμαθε να πειθαρχεί μέσα από τον Εθνικοσοσιαλισμό, μπορεί να αντέξει όλη την αλήθεια. Γνωρίζει πόσο δύσκολη είναι η θέση τού Ράιχ, και ότι η ηγεσία του μπορεί τώρα, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, να απαιτήσει τα απαραίτητα σκληρά μέτρα, ναι, ακόμη και τα σκληρότερα μέτρα. 

  

    Η καταιγίδα από τις στέπες, που μαίνεται στην ιερή ήπειρό μας αυτόν τον χειμώνα, επισκιάζει κάθε προηγούμενη ανθρώπινη και ιστορική εμπειρία. Ο γερμανικός στρατός, ωστόσο, μαζί με τους συμμάχους του είναι το μοναδικό ανάχωμα. Στο διάγγελμά του στις 30 Ιανουαρίου, ο Φύρερ αναρωτήθηκε με σοβαρό και πειστικό τρόπο τι θα είχε συμβεί στη Γερμανία και στην Ευρώπη, αν στις 30 Ιανουαρίου του 1933 μία αστική ή δημοκρατική κυβέρνηση είχε αναλάβει την εξουσία αντί για το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα! Τι κίνδυνοι θα είχαν πλήξει το Ράιχ, γρηγορότερα απ’ όσο θα μπορούσαμε τότε να υποπτευθούμε, και τι δυνάμεις αμύνης θα είχαμε στη διάθεσή μας για να τους αντιμετωπίσουμε; Δέκα χρόνια Εθνικοσοσιαλισμού ήταν αρκετά, ώστε ο γερμανικός λαός να μπορεί να αντιληφθεί πλήρως τη σοβαρότητα των μοιραίων προβλημάτων που προκαλεί ο μπολσεβικισμός από την Ανατολή. Τώρα, όλοι μπορούν να καταλάβουν γιατί μιλούσαμε τόσο συχνά, στις κομματικές μας συγκεντρώσεις στη Νυρεμβέργη, για τη σημασία τού αγώνα ενάντια στον μπολσεβικισμό. Υψώσαμε τον τόνο της φωνής μας, για να προειδοποιήσουμε τον γερμανικό λαό και ολόκληρο τον κόσμο, ελπίζοντας ότι θα αφυπνίζαμε τη Δύση από την παράλυση της θέλησης και του πνεύματος, στην οποία είχε βυθιστεί. Προσπαθήσαμε να ανοίξουμε τα μάτια τους στον τρομερό ιστορικό κίνδυνο του εξ ανατολών μπολσεβικισμού, ο οποίος είχε υποτάξει ένα έθνος περίπου 200 εκατομμυρίων ανθρώπων στον εβραϊκό τρόμο και ετοίμαζε έναν επιθετικό πόλεμο ενάντια στην Ευρώπη.   

Το βιβλίο ''Ολοκληρωτικός πόλεμος'' μπορείτε να το βρείτε εδώ 

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Όταν ο Γκαίμπελς επισκέφθηκε τη Σπάρτη

   
Τον Σεπτέμβριο του 1936 ο Γκαίμπελς επισκέφθηκε την Ελλάδα. Όταν βρέθηκε στην Αθήνα, έδωσε συνέντευξη σε δημοσιογράφους, στην οποία ανέφερε και τα ακόλουθα:

"... Εδώσατε εις αυτήν την επίσκεψιν διά των πολλών φιλοφρονήσεών σας ιδιαιτέραν σημασίαν, η δε υποδοχή, της οποίας έτυχον εκ μέρους των ελληνικών αρχών, του Λαού και της ελληνικής κυβερνήσεως ήτο αυθόρμητος, το δε ότι η υποδοχή δεν ήτο προητοιμασμένη αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι όταν εισήλθον εις την Σπάρτην άπαντες οι κάτοικοι εξήλθον να με χαιρετίσουν. Μου εφαίνετο ότι εισηρχόμην εις γερμανικήν πόλιν. Διεπίστωσα από τας εκδηλώσεις αυτάς ότι ο ελληνικός λαός ησθάνθη το θαύμα της γερμανικής αναγεννήσεως. Ο Χίτλερ, αυτός έχει δίκηο, μου εφώναζαν. Ο Λαός ησθάνθη τούτο βαθέως  και δι' αυτό δεν ημπορεί παρά αυτή να είναι η πραγματικότης..." 

Από το βιβλίο του Δημ. Κούκουνα "Ο Χίτλερ και η Ελλάδα", εκδ. Historia

 Ευρωπαϊκή Αντίσταση

18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943: "ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943 ο Γκαίμπελς εκφώνησε στο κατάμεστο Σπορτπαλάστ του Βερολίνου έναν συγκλονιστικό λόγο, που θεωρείται ο καλύτερός του και με τον οποίο κάλεσε τον γερμανικό λαό σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Είχε προηγηθεί η μοιραία ήττα στο Στάλινγκραντ και το έθνος έπρεπε να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του στον αγώνα κατά του εβραιομπολσεβικισμού. Ο Γκαίμπελς επανειλημμένως τόνισε ότι η μάχη δινόταν όχι μόνο για τη Γερμανία αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και για τη διάσωση του δυτικού πολιτισμού. Το κοινό στο Σπορτπαλάστ αποτελείτο από στελέχη του Κόμματος και της Κυβέρνησης, τραυματίες πολέμου, παρασημοφορημένους στρατιώτες, εργάτες της πολεμικής βιομηχανίας, επιστήμονες και παιδιά. Τον λόγο δεν άκουσαν μόνο οι 15.000 θεατές αλλά και εκατομμύρια άλλοι από το ραδιόφωνο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γκαίμπελς δεν έκρυψε την κρισιμότητα της κατάστασης:

"Η καταιγίδα από τις στέπες, που μαίνεται στην ιερή ήπειρό μας αυτόν τον χειμώνα, επισκιάζει κάθε προηγούμενη ανθρώπινη και ιστορική εμπειρία. (...)     Ο σκοπός του μπολσεβικισμού είναι η παγκόσμια επανάσταση των εβραίων. (...) Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τους εβραίους, δεν τους φοβόμαστε ούτε τώρα! ..."

Απαίτησε τη συμμετοχή όλων στον πόλεμο:

"Ο ολοκληρωτικός πόλεμος είναι υπόθεση ολόκληρου του γερμανικού λαού. Κανείς δεν έχει δικαιολογία για να αγνοεί τις απαιτήσεις του. (...) Δεν γίνεται να ανεχθούμε, η συντριπτική πλειονότητα του λαού να φέρει όλο το φορτίο του πολέμου, και ένα μικρό, νωθρό τμήμα αυτού να προσπαθεί να ξεφύγει από τα βάρη και τις ευθύνες του πολέμου. Τα μέτρα που έχουμε λάβει, και αυτά που θα λάβουμε ακόμη, θα χαρακτηρίζονται από το πνεύμα της εθνικοσοσιαλιστικής δικαιοσύνης. Δεν πρόκειται να δώσουμε καμία σημασία στην τάξη και στο επάγγελμα οποιουδήποτε. Πλούσιοι και φτωχοί, υψηλά και χαμηλά κοινωνικά στρώματα, πρέπει να μοιραστούν το βάρος εξίσου. Καθένας πρέπει να εκτελέσει το καθήκον του απέναντι στο έθνος, σε αυτή την πιο κρίσιμη φάση του μεγάλου αγώνα μας, και αν είναι απαραίτητο να εξαναγκασθεί σε αυτό".

Τα λόγια του ενθουσίασαν το πλήθος, που τον διέκοπτε με ζητωκραυγές και συνθήματα, ειδικά στο τέλος, όταν ο Γκαίμπελς έθεσε στο κοινό τα περίφημα δέκα ερωτήματα:

«Θέλετε Ολοκληρωτικό Πόλεμο; Θέλετε Ολοκληρωτικό Πόλεμο; Αν χρειαστεί, θέλετε έναν πόλεμο ακόμη πιο ολοκληρωτικό και ριζοσπαστικό απ’ όσο μπορούμε σήμερα να φανταστούμε;» Η απάντηση ήταν ένα τρομερό, παρατεταμένο «Ja».

 Μετά τη λήξη της ομιλίας του, για είκοσι ολόκληρα λεπτά, η αίθουσα τρανταζόταν από τα συνθήματα των παρευρισκομένων. Στο τέλος, όλοι όρθιοι τραγούδησαν τον εθνικό τους ύμνο.

    Την επομένη, ο Γκαίμπελς έγραψε στο ημερολόγιό του: «Το γερμανικό έθνος είναι έτοιμο να θυσιάσει τα πάντα για τον πόλεμο και τη νίκη μας. Θα φροντίσω ώστε ο ολοκληρωτικός πόλεμος να μην μείνει απλή θεωρία».

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

H -Ασκητική- μιζέρια του "χώρου"...

του Σωτήρη Αντωνακόπουλου

"Το να είσαι εθνικιστής έχει ευρεία έννοια. Για εμάς το φρόνημα αυτό έχει πολύ συγκεκριμένο και σαφές περιεχόμενο. Δεν είμαστε πατριώτες των ζήτω. Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές."* 

Τα λόγια  του Γιόζεφ Γκαίμπελς εύστοχα παίρνουν μορφή στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Έτσι και σήμερα ο λεγόμενος "χώρος" προσπαθεί να καλύψει την γύμνια του και την ιδεολογική του ανεπάρκεια σε σημείο η γελοιότητα να γίνεται τρόπος ζωής των Ελλήνων εθνικιστών. Μπροστά στο φώς του Εθνικοσοσιαλισμού είναι αναγκασμένοι να μείνουν γελοίοι και υποκριτές, εγκλωβισμένοι στο κούφιο "εγώ" τους και στη μίζερη ανυπαρξία των ιδεών τους.

η ιδεολογική βαβέλ

 του ''χώρου''

Τρανό παράδειγμα για την ιδεολογική Βαβέλ του "χώρου" είναι το περίφημο όπως λένε έργο του Νίκου Καζαντζάκη, η Ασκητική. Ένα έργο το οποίο αναπαράγεται πολλά χρόνια από τους λεγόμενους εθνικιστές και δήθεν Εθνικοσοσιαλιστές. Από τα έντυπα του "χώρου" της δεκαετίας του '80 και του '90 έως τους λόγους της εθνικιστικής νομενκλατούρας του κοινοβούλιου καθώς επίσης και μια βόλτα στα ιστολόγια του ''χώρου'' αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. 

 τα καθεστωτικά μέσα ξέρουν 

τι να προπαγανδίσουν...

Έτσι λοιπόν, το Β' μέρος -Η Ράτσα- στο "τρίτο χρέος" στο κεφάλαιο -Η προετοιμασία- έγινε best seller στο ''χώρο'':

Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νοιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. 
Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. 
Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.

Δεν μας είπαν όμως πώς συνεχίζει παρακάτω, και στο αμέσως επόμενο μέρος στοΓ' -Η ανθρωπότητα- διαβάζουμε:

"Δε μιλάς εσύ. Μήτε η ράτσα σου μονάχα μέσα σου φωνάζει. μέσα σου οι αρίφνητες γενεές των ανθρώπων -άσπροι, κίτρινοι, μαύροι- χιμούν και φωνάζουν.  Λευτερώσου κι από τη ράτσα. πολέμα να ζήσεις όλον τον αγωνιζόμενον άνθρωπο."

Ελπίζουμε να μην πεταχτούν κι από τον ''χώρο'' διάφορα χρώματα και χιμίξουν... 

οι αρίφνητες γενεές που φωνάζουν

 μέσα μας

Κατ' αυτόν τον τρόπο, αφού ανακάλυψαν έναν μπολσεβίκο αλβανολάγνο, τον Ίωνα Δραγούμη και τον ''παλαβό'' φίλο του,  Περικλή Γιαννόπουλο τους βάφτισαν πατέρες του ελληνικού εθνικισμού.

Ίων Δραγούμης:

''φαντάστηκα έναν Ελληνισμό μεγάλο, έμορφο, με την δημοτική του γλώσσα, έναν Ελληνισμό, που περιλαμβαίνει μέσα του και την αλβανική ψυχή και γλώσσα, τη συγγενική του.''

Αφού ανακάλυψαν ένα ιδεολογικό παιδί του Εβραίου Μπερνστάϊν, έναν ουμανιστή σοσιαλιστή όπως ο ίδιος έλεγε, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον βάφτισαν θεωρητικό του ελληνικού εθνικισμού.

Ο ''οπορτουνιστής σοσιαλδημοκράτης''
 θεωρητικός του εθνικισμού

Βρήκαν ένα πιόνι των Εβραίων, των μασόνων και της intelligence service, τον Ιωάννη Μεταξά και τον βάφτισαν μέγα κυβερνήτη των Ελλήνων εθνικιστών.(βλέπε και εδώ)

τα ''όχι'' θέλουν Μπάλφουρ

Με το ίδιο παραμύθι και η Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη έγινε ο ύμνος της ράτσας.

Tο βιβλίο που χαρακτηρίστηκε:

''Η παρακαταθήκη του εθνικού αγώνα''

Το χειρότερο απ' όλα είναι όταν βάζουν  σ' αυτά τα σκουπίδια ολίγον Εθνικοσοσιαλισμό για να κρύψουν τον ιδεολογικό τους εκφυλισμό και την ανυπαρξία τους κάτω από τον ήλιο της αλήθειας του εθνικοσοσιαλισμού. Ό,τι και να κάνουν όμως θα παραμείνουν στο σκοτάδι και στο ψέμα έως ότου πεθάνουν στη μιζέρια τους.

*Γιόζεφ Γκαίμπελς, απόσπασμα από το άρθρο ''Ενάντια στην αντίδραση'' που δημοσιεύτηκε στις 13 Μαίου 1929

Πηγή: The Stormtrooper

Ευρωπαϊκή Αντίσταση