ΙΣΛΑΜ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Όσο και αν προσπαθούν να παραχαράξουν την αλήθεια και να πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά με το Ισλάμ, τα γεγονότα θα τους διαψεύδουν. Διότι δεν είναι κάποιοι ''λίγοι φανατικοί αυτοί που διαταράσσουν τις σχέσεις των λαών'' αλλά ολόκληρο το Ισλάμ που στέκεται για αιώνες απέναντί μας περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει τη λεία του. Και η διακαώς ποθούμενη λεία του ήταν πάντα η Ευρώπη. 

   

''Δεν αποφασίζεις ποιος είναι ο εχθρός σου, εκείνος αποφασίζει. Μπορείς εύκολα να τον θεωρήσεις φίλο σου, αλλά, αν αποφασίσει ότι είναι εχθρός σου, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό''.

 Carl Schmitt 

Από την εμφάνισή του, περίπου το 600 μ.Χ. (το 571 μ.Χ. γεννήθηκε ο Μωάμεθ) το Ισλάμ πολέμησε θανάσιμα την Ευρώπη. Εισέβαλαν στις επαρχίες του Βυζαντίου, και από τη βόρεια Αφρική μπήκαν στην Ισπανία και τελικά στη Γαλλία. Η ισλαμική επίθεση σταμάτησε στη μάχη του Πουατιέ, όχι μακριά από το Παρίσι, το 732 μ.Χ.

Έργο του ζωγράφου Charles de Steuben που 

απεικονίζει τη μάχη του Πουατιέ

Η Ευρώπη βρισκόταν κάτω από τη συνεχή απειλή του Ισλάμ σχεδόν για μια χιλιετία. Το 1071 (Μάχη του Μαντζικέρτ) οι βυζαντινές δυνάμεις υπέστησαν καταστροφική ήττα, που άφησε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολίας ανοιχτό στην εισβολή. Οι ισλαμιστές ανακόπηκαν προσωρινά από λατινικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών, αλλά από τις αρχές του 14ου αιώνα οι Τούρκοι απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη και ολόκληρη την Ευρώπη. Στα δυτικά οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις απωθούσαν σταδιακά τους αλλόφυλους εισβολείς, μέχρι που το 1492 εκδιώχτηκαν οριστικά (Reconquista). 

Η Ιβηρική χερσόνησος από το 711 έως και το 1492 βρισκόταν υπό ισλαμικό ζυγό. Επίσης υπό ισλαμικό ζυγό βρέθηκε η Σικελία από το 831 έως το 1072 (Εμιράτο της Σικελίας). Η απελευθέρωση ξεκίνησε το 1061 (έτος έναρξης της χριστιανικής επανάκτησης της Σικελίας) από τους Νορμανδούς με ηγέτη τους τον Ρογήρο τον Α΄. Η εξάλειψη των ισλαμιστών κατορθώθηκε στο τέλος της δεκαετίας 1240, όταν έγιναν και οι τελευταίες απελάσεις. 

  

Ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας στη μάχη του Σεράμι το 1063

Επίσης η Κρήτη είχε βρεθεί υπό ισλαμικό ζυγό (Εμιράτο της Κρήτης) από το 820 έως την επανακατάληψή της από τον Νικηφόρο Β´ Φωκά το 961. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός σφαγιάστηκε ή πωλήθηκε σε σκλαβοπάζαρα. 

Οι ισλαμικές επιθέσεις όμως δεν σταμάτησαν. Εξαπλώθηκαν στον Καύκασο, στην Κριμαία και το 1453 πέφτει το πρώτο και κύριο ανάχωμα της Ευρώπης. Η Πόλις εάλω. Ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των ισλαμιστών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα και σιγά-σιγά ολόκληρη τη χερσόνησο του Αίμου, την Ουγγαρία,  μέχρι που έφτασαν στη Βιέννη, την οποία τώρα μέσα στα φιλόδοξα επεκτατικά τους σχέδια αποκαλούσαν «κόκκινο μήλο» όπως άλλοτε ονόμαζαν την Κωνσταντινούπολη. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1529 οι οθωμανοί βρέθηκαν έξω από τα τείχη της πόλης. Αυτή είναι η πρώτη πολιορκία της Βιέννης.  

Εικόνα της πολιορκημένης Βιέννης.

Η Βιέννη στη μέση, γύρω γύρω το στρατόπεδο των ισλαμιστών 

Συγκεκριμένα, όταν έφτασαν οι πρώτες είκοσι χιλιάδες στα περίχωρα της Βιέννης, καταλεηλάτησαν όλα τα μέρη, και φόνευσαν τον άμαχο πληθυσμό με τον πλέον φρικιαστικό τρόπο. Έσφαξαν τους άμαχους, βίασαν τα ανήλικα κορίτσια και τις γυναίκες, ξεκοίλιασαν τις έγκυες γυναίκες, παλούκωσαν τα έμβρυα που έβγαλαν από τις κοιλιές των μανάδων τους ή τα τρύπησαν στο δόρυ τους και τα περιέφεραν εν είδει τρόπαιου. Στη συνέχεια έφτασε  και ο υπόλοιπος ισλαμικός στρατός, ο οποίος στρατοπέδευσε γύρω από την πόλη. Τόσο πολυάριθμος ήταν, που το στρατόπεδο των οθωμανών ήταν επτά φορές μεγαλύτερο απ' όλη την πόλη. Οι υπερασπιστές, 16.000 άνδρες, ή έπρεπε να αντιμετωπίσουν πάνω από 250.000 ισλαμιστές ή να αλλαξοπιστήσουν και να υποταχθούν στο Ισλάμ. Υπερασπίστηκαν την Ευρώπη και νίκησαν. 

Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης

Οι ισλαμιστές όμως δεν εγκατέλειψαν το όνειρο της κατάκτησης. 154 χρόνια μετά την πρώτη πολιορκία της Βιέννης, έλαβε χώρα η δεύτερη. Η πολιορκία ξεκίνησε στις 14 Ιουλίου του 1683. Οι ισλαμιστές παρέταξαν 168.000 στρατιώτες και 300 κανόνια. Απέναντί τους στάθηκαν 16.000 Ευρωπαίοι. Οι πολιορκημένοι απέκρουσαν συνολικά πενήντα εφόδους, στις οποίες οι ισλαμιστές χύνονταν σαν ποτάμι προξενώντας μεγάλες ζημιές και απώλειες στους αμυνόμενους. Η Βιέννη γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους ισλαμιστές και τους έτρεψε σε φυγή. Για μια ακόμη φορά η Ευρώπη σώθηκε από τον ισλαμικό κίνδυνο και μαζί με αυτήν σώθηκε ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός.

Ο Σομπιέσκι στην Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης. 

Πίνακας του Juliusz Kossak

Ήταν όμως ακρωτηριασμένη. Η Ελλάδα ακόμη αγκομαχούσε υπό τη σκιά της ημισελήνου. Έζησε υπό τον ζυγό των ισλαμιστών για 400 περίπου χρόνια μέχρι που ξημέρωσε το πανίερο εκείνο έτος 1821. Διαδοχικοί πόλεμοι οδήγησαν στην απελευθέρωση μέρους μόνο της πατρίδας. Η επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί... 

Ο Ιερός Λόχος μάχεται στο Δραγατσάνι (λιθογραφία)

Τα σύνορα της Ελλάδας είναι ταυτόχρονα και τα σύνορα της Ευρώπης με το Ισλάμ. Σε αυτό οφείλεται και το ότι ο φόρος αίματος της πατρίδας μας για την ελευθερία δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου ευρωπαϊκού κράτους.  Από το 1896 έως και το 1922 το ισλαμικό τουρκικό κράτος σφαγίασε 2,5 εκατομμύρια χριστιανούς, ως επί το πλείστον Έλληνες. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 αποτελεί μια ακόμη επίθεση του Ισλάμ εναντίον της Ευρώπης.  

Λόγω της γεωγραφικής θέσεώς της, η Ελλάδα θα έπρεπε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ευρωπαϊκής άμυνας, με πολυάριθμο και εμπειροπόλεμο στρατό, ικανό να αντιμετωπίσει τον ισλαμικό κίνδυνο εξ ανατολών. Αντ' αυτού, η Ελλάδα είναι σήμερα στα χέρια αριστερών και φιλελεύθερων, μπολιασμένη από το δηλητήριο του πολιτισμικού μαρξισμού και αντί για ασπίδα της Ευρώπης κατέστη η κερκόπορτά της, από την οποία εισβάλλουν τα στίφη εκατομμυρίων αλλοφύλων ισλαμιστών, ετοιμάζοντας τη νέα πολιορκία, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσον, παλαιό και σύγχρονο που τους παρέχεται. 

   

    Η Ευρώπη, συνολικά,  παρουσιάζεται αδύναμη να αντιμετωπίσει το Ισλάμ. Υποταγμένη καθώς είναι στις "αρχές" της ανοχής, του ανθρωπισμού, της ανεξιθρησκίας, της περιφρόνησης της φυλής που της έχουν επιβάλει μετά τη λήξη του Β'Ππ, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το Ισλάμ γιατί αρνείται να το αναγνωρίσει ως εχθρό. Για να μπορέσει να αναγνωρίσει τον ξένο, τον αλλόφυλο ως εχθρό, πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες της. Ο  Carl Schmitt προσδιόρισε τον ξένο, τον εχθρό δηλαδή, ως εξής: 

Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

πηγή

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

ΙΣΛΑΜ: ΕΝΑΣ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το καθεστώς στη Γερμανία προσπαθεί με κάθε τρόπο να περιορίσει τις αντιδράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν δημοσιεύονται φωτογραφίες από το μακελειό διότι η αλήθεια σε εικόνες, με τις σορούς των νεκρών και τους τραυματίες να κείτονται στους δρόμους δεν εξυπηρετεί την προπαγάνδα των φιλελεύθερων ούτε όμως και των αριστερών. Οι νεκροί όμως του Βερολίνου είναι νεκροί των ιδεολογημάτων του ανθρωπισμού, της ανοχής, της ισότητας, της αδελφότητας και του αντιρατσισμού που επικράτησαν στην Ευρώπη μετά το '45. Όσο και αν προσπαθούν να παραχαράξουν την αλήθεια και να πείσουν ότι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά με το Ισλάμ, τα γεγονότα θα τους διαψεύδουν. Διότι δεν είναι κάποιοι ''λίγοι φανατικοί αυτοί που διαταράσσουν τις σχέσεις των λαών'' αλλά ολόκληρο το Ισλάμ που στέκεται για αιώνες απέναντί μας περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αρπάξει τη λεία του. Και η διακαώς ποθούμενη λεία του ήταν πάντα η Ευρώπη. 

   

''Δεν αποφασίζεις ποιος είναι ο εχθρός σου, εκείνος αποφασίζει. Μπορείς εύκολα να τον θεωρήσεις φίλο σου, αλλά, αν αποφασίσει ότι είναι εχθρός σου, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό''.

 Carl Schmitt 

Από την εμφάνισή του, περίπου το 600 μ.Χ. (το 571 μ.Χ. γεννήθηκε ο Μωάμεθ) το Ισλάμ πολέμησε θανάσιμα την Ευρώπη. Εισέβαλαν στις επαρχίες του Βυζαντίου, και από τη βόρεια Αφρική μπήκαν στην Ισπανία και τελικά στη Γαλλία. Η ισλαμική επίθεση σταμάτησε στη μάχη του Πουατιέ, όχι μακριά από το Παρίσι, το 732 μ.Χ.

Έργο του ζωγράφου Charles de Steuben που 

απεικονίζει τη μάχη του Πουατιέ

Η Ευρώπη βρισκόταν κάτω από τη συνεχή απειλή του Ισλάμ σχεδόν για μια χιλιετία. Το 1071 (Μάχη του Μαντζικέρτ) οι βυζαντινές δυνάμεις υπέστησαν καταστροφική ήττα, που άφησε το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολίας ανοιχτό στην εισβολή. Οι ισλαμιστές ανακόπηκαν προσωρινά από λατινικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών, αλλά από τις αρχές του 14ου αιώνα οι Τούρκοι απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη και ολόκληρη την Ευρώπη. Στα δυτικά οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις απωθούσαν σταδιακά τους αλλόφυλους εισβολείς, μέχρι που το 1492 εκδιώχτηκαν οριστικά (Reconquista). 

Η Ιβηρική χερσόνησος από το 711 έως και το 1492 βρισκόταν υπό ισλαμικό ζυγό. Επίσης υπό ισλαμικό ζυγό βρέθηκε η Σικελία από το 831 έως το 1072 (Εμιράτο της Σικελίας). Η απελευθέρωση ξεκίνησε το 1061 (έτος έναρξης της χριστιανικής επανάκτησης της Σικελίας) από τους Νορμανδούς με ηγέτη τους τον Ρογήρο τον Α΄. Η εξάλειψη των ισλαμιστών κατορθώθηκε στο τέλος της δεκαετίας 1240, όταν έγιναν και οι τελευταίες απελάσεις. 

  

Ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας στη μάχη του Σεράμι το 1063

Επίσης η Κρήτη είχε βρεθεί υπό ισλαμικό ζυγό (Εμιράτο της Κρήτης) από το 820 έως την επανακατάληψή της από τον Νικηφόρο Β´ Φωκά το 961. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός σφαγιάστηκε ή πωλήθηκε σε σκλαβοπάζαρα. 

Οι ισλαμικές επιθέσεις όμως δεν σταμάτησαν. Εξαπλώθηκαν στον Καύκασο, στην Κριμαία και το 1453 πέφτει το πρώτο και κύριο ανάχωμα της Ευρώπης. Η Πόλις εάλω. Ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των ισλαμιστών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα και σιγά-σιγά ολόκληρη τη χερσόνησο του Αίμου, την Ουγγαρία,  μέχρι που έφτασαν στη Βιέννη, την οποία τώρα μέσα στα φιλόδοξα επεκτατικά τους σχέδια αποκαλούσαν «κόκκινο μήλο» όπως άλλοτε ονόμαζαν την Κωνσταντινούπολη. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1529 οι οθωμανοί βρέθηκαν έξω από τα τείχη της πόλης. Αυτή είναι η πρώτη πολιορκία της Βιέννης.  

Εικόνα της πολιορκημένης Βιέννης.

Η Βιέννη στη μέση, γύρω γύρω το στρατόπεδο των ισλαμιστών 

Συγκεκριμένα, όταν έφτασαν οι πρώτες είκοσι χιλιάδες στα περίχωρα της Βιέννης, καταλεηλάτησαν όλα τα μέρη, και φόνευσαν τον άμαχο πληθυσμό με τον πλέον φρικιαστικό τρόπο. Έσφαξαν τους άμαχους, βίασαν τα ανήλικα κορίτσια και τις γυναίκες, ξεκοίλιασαν τις έγκυες γυναίκες, παλούκωσαν τα έμβρυα που έβγαλαν από τις κοιλιές των μανάδων τους ή τα τρύπησαν στο δόρυ τους και τα περιέφεραν εν είδει τρόπαιου. Στη συνέχεια έφτασε  και ο υπόλοιπος ισλαμικός στρατός, ο οποίος στρατοπέδευσε γύρω από την πόλη. Τόσο πολυάριθμος ήταν, που το στρατόπεδο των οθωμανών ήταν επτά φορές μεγαλύτερο απ' όλη την πόλη. Οι υπερασπιστές, 16.000 άνδρες, ή έπρεπε να αντιμετωπίσουν πάνω από 250.000 ισλαμιστές ή να αλλαξοπιστήσουν και να υποταχθούν στο Ισλάμ. Υπερασπίστηκαν την Ευρώπη και νίκησαν. 

Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης

Οι ισλαμιστές όμως δεν εγκατέλειψαν το όνειρο της κατάκτησης. 154 χρόνια μετά την πρώτη πολιορκία της Βιέννης, έλαβε χώρα η δεύτερη. Η πολιορκία ξεκίνησε στις 14 Ιουλίου του 1683. Οι ισλαμιστές παρέταξαν 168.000 στρατιώτες και 300 κανόνια. Απέναντί τους στάθηκαν 16.000 Ευρωπαίοι. Οι πολιορκημένοι απέκρουσαν συνολικά πενήντα εφόδους, στις οποίες οι ισλαμιστές χύνονταν σαν ποτάμι προξενώντας μεγάλες ζημιές και απώλειες στους αμυνόμενους. Η Βιέννη γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους ισλαμιστές και τους έτρεψε σε φυγή. Για μια ακόμη φορά η Ευρώπη σώθηκε από τον ισλαμικό κίνδυνο και μαζί με αυτήν σώθηκε ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός.

Ο Σομπιέσκι στην Δεύτερη πολιορκία της Βιέννης. 

Πίνακας του Juliusz Kossak

Ήταν όμως ακρωτηριασμένη. Η Ελλάδα ακόμη αγκομαχούσε υπό τη σκιά της ημισελήνου. Έζησε υπό τον ζυγό των ισλαμιστών για 400 περίπου χρόνια μέχρι που ξημέρωσε το πανίερο εκείνο έτος 1821. Διαδοχικοί πόλεμοι οδήγησαν στην απελευθέρωση μέρους μόνο της πατρίδας. Η επανάσταση δεν έχει ολοκληρωθεί... 

Ο Ιερός Λόχος μάχεται στο Δραγατσάνι (λιθογραφία)

Τα σύνορα της Ελλάδας είναι ταυτόχρονα και τα σύνορα της Ευρώπης με το Ισλάμ. Σε αυτό οφείλεται και το ότι ο φόρος αίματος της πατρίδας μας για την ελευθερία δεν συγκρίνεται με κανενός άλλου ευρωπαϊκού κράτους.  Από το 1896 έως και το 1922 το ισλαμικό τουρκικό κράτος σφαγίασε 2,5 εκατομμύρια χριστιανούς, ως επί το πλείστον Έλληνες. Η εισβολή στην Κύπρο το 1974 αποτελεί μια ακόμη επίθεση του Ισλάμ εναντίον της Ευρώπης.  

Λόγω της γεωγραφικής θέσεώς της, η Ελλάδα θα έπρεπε να αποτελεί την αιχμή του δόρατος της ευρωπαϊκής άμυνας, με πολυάριθμο και εμπειροπόλεμο στρατό, ικανό να αντιμετωπίσει τον ισλαμικό κίνδυνο εξ ανατολών. Αντ' αυτού, η Ελλάδα είναι σήμερα στα χέρια αριστερών και φιλελεύθερων, μπολιασμένη από το δηλητήριο του πολιτισμικού μαρξισμού και αντί για ασπίδα της Ευρώπης κατέστη η κερκόπορτά της, από την οποία εισβάλλουν τα στίφη εκατομμυρίων αλλοφύλων ισλαμιστών, ετοιμάζοντας τη νέα πολιορκία, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσον, παλαιό και σύγχρονο που τους παρέχεται. 

   

    Η Ευρώπη, συνολικά,  παρουσιάζεται αδύναμη να αντιμετωπίσει το Ισλάμ. Υποταγμένη καθώς είναι στις "αρχές" της ανοχής, του ανθρωπισμού, της ανεξιθρησκίας, της περιφρόνησης της φυλής που της έχουν επιβάλει μετά τη λήξη του Β'Ππ, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το Ισλάμ γιατί αρνείται να το αναγνωρίσει ως εχθρό. Για να μπορέσει να αναγνωρίσει τον ξένο, τον αλλόφυλο ως εχθρό, πρέπει να ανατρέξει στις ρίζες της. Ο  Carl Schmitt προσδιόρισε τον ξένο, τον εχθρό δηλαδή, ως εξής: 

Αυτός που προσπαθεί να επιφέρει μη ανατάξιμη βλάβη στις παραδόσεις μιας φυλής, αυτός που αρνείται τον τρόπο ζωής της, αυτός που θέτει σε κίνδυνο τους δικούς μας ανθρώπους.

πηγή

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Δεν είναι τρομοκρατία, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ

  

Όπως είναι γνωστό, την τελευταία εβδομάδα η Γερμανία υφίσταται μπαράζ επιθέσεων από γεμάτους μίσος αλλόφυλους. Η γερμανική αστυνομία προσπαθεί με κάθε τρόπο να συγκαλύψει τα γεγονότα και να συσκοτίσει, συνεχίζει, δηλαδή, αυτό που κάνει με ζήλο τον τελευταίο χρόνο, καθώς αποκρύπτει τους συνεχείς μαζικούς βιασμούς γυναικών αλλά και παιδιών σε όλη τη χώρα, μέσα σε πλατείες, σε εορταστικές εκδηλώσεις, σε πισίνες, ακόμα και μέσα σε εκκλησίες!!! Έτσι, αρχικά, επιχείρησε να αποπροσανατολίσει, παρουσιάζοντας τον αλλόφυλο μακελλάρη του Μονάχου ως «νεοναζί», θαυμαστή του Μπρέιβικ. Ο ισχυρισμός αυτός ήταν απολύτως αυθαίρετος και αβάσιμος, όπως αποδείχθηκε. Η γερμανική αστυνομία βασίστηκε στο ότι η επίθεση έλαβε χώρα στην επέτειο του χτυπήματος του Μπρέιβικ. Δηλαδή, της φάνηκε πιο πιθανό ο δράστης να έχει σχέση με τον Μπρέιβικ, επειδή επιτέθηκε 5 χρόνια μετά, την ίδια ημέρα, παρά με τους αλλόφυλους που από τις 14.7. επιτίθενται σχεδόν κάθε ημέρα στην Ευρώπη. 

Τα ελληνικά ΜΜΕ, δε, πραγματικά οργίασαν παρουσιάζοντας έναν αλλόφυλο ως νεοναζί, και τονίζοντας ότι είπε «είμαι Γερμανός». Απέδιδαν, δε, σε αυτόν, σκοπίμως, τη βρισιά που ένας Γερμανός πολίτης, που μένει απέναντι από το εμπορικό κέντρο, εκτόξευσε εναντίον του: «γαμημ…. ξένοι». Μάλιστα, τα ελληνικά ΜΜΕ πρόλαβαν και έφεραν και εγκληματολόγους να αναλύσουν πώς και γιατί ένας ξένος καταφέρεται κατά των ξένων («επειδή έχει υποστεί απόρριψη»...)! Αφού διαπιστώθηκε αυτό που όλος ο κόσμος από την αρχή είχε καταλάβει, ότι επρόκειτο για αλλόφυλο, άρχισε ο δεύτερος κύκλος παραπλάνησης: ο δράστης είχε υποστεί μπούλινγκ!!! Και όλα αυτά, ενώ νέες πληροφορίες συνεχώς έρχονται στο φως, που αποδεικνύουν ότι ήταν μία επίθεση μίσους από αλλόφυλο, ο οποίος, όπως όλοι σαν κι αυτόν, ήθελε να χτυπήσει τη φυλή και μάλιστα πολύ νεαρά άτομα, δηλαδή το μέλλον της φυλής (και είναι εντελώς τυχαίο το ότι σκοτώνονται, επίσης, και αλλόφυλοι, αφού, άλλωστε, δεν υπάρχει πλέον χώρα χωρίς ξένους). Το χτύπημα στο Άνσμπαχ, η ίδια αστυνομία αρχικά το απέδωσε σε διαρροή αερίου!!!

    Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες επιθέσεις σε όλες τις χώρες.  Και είναι πασιφανές ότι καμία «αντεγκληματική» πολιτική, κανένα αστυνομικό μέτρο μπορεί να αποτρέψει τον κίνδυνο. Οι αλλόφυλοι έχουν εισβάλει στην Ευρώπη, και δρουν οποτεδήποτε, οπουδήποτε. Δεν είναι ανάγκη καν να βρίσκονται σε κάποιου είδους επαφή με τον ISIS. Την εντολή την έχουν λάβει και δρουν και μόνοι τους. Οποιοσδήποτε από αυτούς μπορεί να το κάνει. Περπατούν στον δρόμο και σκοτώνουν. Δεν είναι θέμα της αστυνομίας, γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τρομοκρατία. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, και αρμόδιος είναι ο ΣΤΡΑΤΟΣ. 

    Ο  Υπουργός Εσωτερικών της Βαυαρίας Joachim Hermann δήλωσε σήμερα ότι πολλοί από τους ξένους που έρχονται ή έχουν ήδη έλθει στη Γερμανία είναι μία πραγματική απειλή, και πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα. Ότι η σχετική με την παραμονή ξένων στη χώρα νομοθεσία πρέπει να αναθεωρηθεί και να υποχρεώνονται κάποιοι να εγκαταλείπουν τη χώρα.  Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Βαυαρίας Winfried Bausback, ο οποίος ζήτησε, επίσης, επανεξέταση του δικαιώματος των ξένων να παραμένουν στη χώρα και αλλαγή  των θέσεων του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το ζήτημα αυτό και προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Ίσως, τώρα, η μεταπολεμική Ευρώπη να προσεγγίσει διαφορετικά τις μαζικές διώξεις στις οποίες κατέφυγαν κάποια κράτη της, στο παρελθόν, σε διαφορετικές εποχές. Ίσως δεν έγιναν, όλες, λόγω ιδεοληψίας, φυλετικού ή θρησκευτικού φανατισμού, βαρβαρότητας ή ό,τι άλλο μας λένε, αλλά ως ένα αναγκαίο μέτρο για τη διασφάλιση της ύπαρξης των Ευρωπαίων, ως αντίσταση σε ό,τι και όποιον απειλούσε τη φυλή.

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

ΓΑΛΛΙΑ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΧΡΩΜΑ, ΦΥΛΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Την ώρα που το χαρούμενο πλήθος γιόρταζε την "ισότητα" και την "αδελφότητα" που έφερε η Γαλλική Επανάσταση, ένας "ίσος", ένας "αδελφός" αλλόφυλος (Τυνήσιος απ' ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα γνωστό) έσπειρε τον θάνατο, τον τρόμο και τη δυστυχία στους επιζώντες, στη Νίκαια της Γαλλίας. 84 νεκροί μέχρι αυτή τη στιγμή, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, πολλοί τραυματίες.

Όχι, δεν φταίει η μισαλλοδοξία, ούτε το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας. Φταίει η υποταγή και η παράδοση του Άριου στους αλλόφυλους εχθρούς. Ο σκοπός των επιθέσεων δεν είναι η εισβολή στην Ευρώπη γιατί αυτή επιτυγχάνεται χωρίς βία (και με τη σημαντική συνδρομή του αλληλέγγυου ελληνικού κράτους πλέον), αλλά η φυσική εξόντωση όλο και περισσότερων Άριων, ο αφανισμός της Φυλής.  

ΠΡΟΣΟΧΗ το παρακάτω είναι το πιο σκληρό βίντεο

 

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Η «Μεγάλη Αντικατάσταση» του πληθυσμού της Ευρώπης και η ευθύνη των εθνικιστικών κομμάτων

Από τη γαλλική εφημερίδα Rivarol 

Η γαλλική αντισημιτική εφημερίδα Rivarol με τη μακρά παράδοση –που ενοχλεί πολύ όχι μόνο τους συνήθεις αντιπάλους, αλλά και το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, λόγω του ότι υποστηρίζει τον πατέρα της─ δημοσίευσε ένα απόσπασμα ενός άρθρου της του τελευταίου φύλλου της σχετικά με την εκλογή πακιστανού στη θέση του δημάρχου του Λονδίνου. 

Μεταξύ άλλων γράφει για την εκλογή αυτή: 

«Σύμβολο μιας Ευρώπης παρηκμασμένης, κατακτημένης και παραμορφωμένης από τις εθνικές μειονότητες, οι εκλογές κατέληξαν σε μια μονομαχία μεταξύ: του εκπροσώπου του συντηρητικού κόμματος εβραίου δισεκατομμυριούχου και φανατικού σιωνιστή Zac Goldsmith, πρωτότοκου γιου του πεθαμένου πλέον James Goldsmith, του οποίου ο πατέρας ήταν εβραίος ασκεναζί, και του υποψηφίου του εργατικού κόμματος, του μωαμεθανού πακιστανικής καταγωγής Sadik Khan.. […] Δεν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό που συνέβη τούτες τις μέρες στο Λονδίνο, δεν θα συμβεί αύριο όχι μόνο στην πρωτεύουσα της Γαλλίας αλλά και στην κεφαλή της κυβέρνησης και του κράτους. Κάθε μέρα η “Μεγάλη Αντικατάσταση” προχωράει και είναι ζήτημα κάποιων ετών μόνο, το πολύ μίας ή δύο δεκαετιών, το να αποκτήσουμε έναν πρωθυπουργό ή αρχηγό κράτους μωαμεθανό με καταγωγή εκτός Ευρώπης. Η εκλογή τού Ομπάμα στις ΗΠΑ  το 2008 και η επανεκλογή του το 2012 απετέλεσαν μία πρώτη αλλά πολύ ισχυρή ένδειξη. Γνωρίζουμε πως  ό,τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προϊδεάζει γι’ αυτό που θα συμβεί σε μερικά χρόνια στη Γηραιά Ήπειρο.

Έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι στους δύο βασικούς υποψηφίους για το αξίωμα του δημάρχου του Λονδίνου ο ένας ήταν εβραίος και ο άλλος μωαμεθανός 

Άλλωστε, έχει ιδιαίτερη σημασία το ότι στους δύο βασικούς υποψηφίους για το αξίωμα του δημάρχου του Λονδίνου ο ένας ήταν μωαμεθανός και ο άλλος εβραίος. Βλέπουμε ότι οι δυτικές χώρες είναι όλο και περισσότερο κάτω από τον ζυγό δογμάτων που είναι ξένα προς την ιστορία, την παράδοση και την πνευματικότητα της Γηραιάς Ηπείρου. Οι λαοί που κάποτε ήταν χριστιανικοί έχουν γίνει πλέον αποστάτες και καθώς η φύση απεχθάνεται το κενό, από τη μια πλευρά ο ιουδαϊσμός ο οποίος οργανώνεται πολιτικά  και από την άλλη το δυναμικό και κατακτητικό ισλάμ επικρατούν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στο πολιτικό, κοινωνικό και πνευματικό πεδίο.  Πρόκειται, όμως, για μία ψεύτική αντίθεση αφού και οι δύο ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ενοχοποίηση της Δύσης και στην πρόθεση να τελειώνουν με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, τον λευκό και χριστιανικό. Ως εκ τούτου, μόνο τυχαίο δεν είναι το ότι ο νέος δήμαρχος του Λονδίνου δεν πρόλαβε καλά καλά να εκλεγεί και έθεσε ως προτεραιότητά του  να επισκεφθεί το Μνημείο του Ολοκαυτώματος του Λονδίνου, κάτι που αποδεικνύει ότι όποια και αν είναι η καταγωγή και η θρησκεία του δημοτικού άρχοντα, είναι πάντα η ίδια αντι-θρησκεία  που κυριαρχεί και επιβάλλει τον ζυγό της της σε όλους τους Ευρωπαίους, τους οποίους θέλει να παραλύσει, ώστε να τους κάνει να αποδεχθούν την αυτοκτονία του έθνους, του πολιτισμού και της φυλής τους. Άλλωστε και ο δύο υποψήφιοι είναι υπέρμαχοι του “γάμου” των ομοφυλοφίλων […]»

 Ακολούθως το άρθρο, ξεκινώντας από την κριτική που ασκεί στους Βρεταννούς για την ανοχή και την παθητικότητά τους, με την επισήμανση της «εξουδετέρωσης» του BNP, προχωράει στην κριτική του γαλλικού Εθνικού Μετώπου για τη διαγραφή του Ζαν Μαρί Λεπέν, και καταλήγει στην πικρή διαπίστωση ότι τα διάφορα εθνικιστικά κόμματα από τη στιγμή που γνωρίζουν κοινοβουλευτική επιτυχία συμβιβάζονται. 

Γράφει:

«...από τη στιγμή που γνωρίζουν κάποια εκλογική επιτυχία αισθάνονται υποχρεωμένα να κάνουν τη μία παραχώρηση μετά την άλλη, ακόμη και να φτάσουν κάποιες φορές μέχρι του σημείου να αποκηρύξουν τα πιστεύω τους και να υποστηρίξουν το αντίθετο αυτών που πρέσβευαν  μέχρι πρότινος. Όλοι γνωρίζουμε την περίπτωση του εξωμότη Τζιανφράνκο Φίνι, ο οποίος πρώτα ήταν νεοφασίστας (το 1992, μάλιστα, γιόρτασε την 70ή επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη του Μπενίτο Μουσολίνι και των Μελανοχιτώνων), ακολούθως έγινε “μεταφασίστας”, και, τέλος, αντιφασίστας, φθάνοντας μέχρι του σημείου σε μία επίσκεψή του στο Ισραήλ, όπου φόρεσε το κιπά  στο Γιαντ Βασσέμ (σ.σ. “μουσείο ολοκαυτώματος”), να πει ότι “ο φασισμός ήταν το απόλυτο κακό”. 

Ο εξωμότης Φίνι με κιπά 

Είδαμε ακόμη πώς εξελίχθηκε το κόμμα του μακαρίτη Γεργκ Χάιντερ, που δέχθηκε μία κυβερνητική συμμαχία με τους συντηρητικούς και που πρόδωσε εντελώς το πρόγραμμά του κατά τη διάρκεια του καταστροφικού περάσματός του στον δημόσιο βίο. Και μία αντιπροσωπεία του FPӦ και του Vlaams Belang επισκέφθηκε το Ισραήλ […] Η εμπειρία αποδεικνύει ότι αυτές οι παραχωρήσεις ανοίγουν τον δρόμο για κάθε υποχώρηση και κάθε αποκήρυξη.

Ο αντικειμενικός σκοπός των κοσμοπολίτικων δυνάμεων είναι να εκμηδενίσουν κάθε γνήσια αντίδραση ενάντια στα ανατρεπτικά τους σχέδια, ενάντια στη θέλησή τους να καταστρέψουν τα ευρωπαϊκά έθνη και να εγκαθιδρύσουν μία παγκόσμια κυβέρνηση, προς την οποία η Ε.Ε. δεν είναι παρά το πρώτο βήμα, αν και πολύ αποτελεσματικό. Για τον σκοπό αυτό επιδιώκουν να εξουδετερώσουν τα πατριωτικά κινήματα βάζοντας στην αρχηγία αλλά και στις τάξεις τους είτε προδότες που τα αρνούνται όλα από καριερισμό, από συμφέρον, είτε χρήσιμους ηλίθιους που πιστεύουν ότι οι ολοένα και περισσότερες παραχωρήσεις είναι αναγκαίες προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία…»

Και σε αυτό το σημείο, δεν μπορεί κανείς να μην θυμηθεί τα λόγια της Σίτσας Καραϊσκάκη, στο βιβλίο της Ψυχικό και Πνευματικό Δηλητήριο (εκδ. Θούλη), που χαρακτηρίζει «μπολσεβικική» στο βάθος της κάθε τέτοιου είδους συμπεριφορά και στάση, από όποιον και αν προέρχεται, δηλαδή, εν προκειμένω, την απεμπόληση των ιδανικών προς εξυπηρέτηση ατομικών και στενά κομματικών συμφερόντων.

(Στο άρθρο αυτό της Rivarol το οποίο θίγει και άλλα σημαντικά ζητήματα, θα επανέλθουμε σε νεότερη ανάρτηση)

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

Εθνικοσοσιαλιστές συγκεντρώθηκαν σήμερα Κυριακή 27 Μαρτίου στο κέντρο των Βρυξελλών για να διαδηλώσουν κατά των αλλοφύλων. Η αστυνομία είχε απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις, αλλά οι συγκεκριμένοι διαδηλωτές δεν συμμορφώθηκαν προς την απαγόρευση και διαδήλωσαν κανονικά. Μάλιστα συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς, καθώς επίσης ξυλοκόπησαν κάποιους θλιβερούς που είχαν την ιδέα να συγκεντρωθούν με σκοπό να διαδηλώσουν υπέρ των ξένων.  Επίσης πέταξαν τα λουλούδια που κάποιοι ειρηνιστές μεταξύ των οποίων και αλλόφυλοι που είχαν επίσης συγκεντρωθεί εκεί για "να τιμήσουν σιωπηλά" τα θύματα της ισλαμιστικής επίθεσης, είχαν αφήσει. Πολλοί ειρηνιστές αποχώρησαν κλαίγοντας. 

Οι διαδηλωτές χαιρετούσαν ναζιστικά και φώναζαν συνθήματα κατά των αλλοφύλων. Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν ήταν βίαιες και χάος επικράτησε στο κέντρο των Βρυξελλών με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή η συγκέντρωση κατά των ξένων και τα σχετικά επεισόδια να είναι το πρώτο θέμα σε πολλά διεθνή ΜΜΕ.

Ευρωπαϊκή Αντίσταση





Η ΒΕΡΟΙΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

 
  Στο πλαίσιο της προσπάθειας της κυβέρνησης να κατανείμει τους αλλόφυλους σε κάθε σημείο της χώρας, ώστε να ολοκληρωθεί ή άλωση, κάποιοι από αυτούς μεταφέρθηκαν από την Ειδομένη στη Βέροια. Εκεί όμως βρήκαν ανθρώπους που αντιστέκονται στην πλύση εγκεφάλου που γίνεται συνεχώς στους Έλληνες (και για τους σκοπούς της οποίας έχει επιστρατευθεί ολόκληρη η εγχώρια και μέρος της ξένης showbiz). Έτσι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν έξω από το στρατόπεδο Αρματολού Κόκκινου, όπου μεταφέρθηκαν με πούλμαν οι πρώτοι αλλόφυλοι. Διαμαρτυρήθηκαν, πέταξαν γουρουνοκεφαλές και επιχείρησαν να λιντσάρουν τον βουλευτή του Σύριζα Ουρσουνίδη που είχε πάει να επιβλέψει τη μεταφορά, ο οποίος έτρεξε και κρύφτηκε σε κλούβα των ΜΑΤ.

   Η εγκατάσταση των πρώτων αλλόφυλων ολοκληρώθηκε. Ο κόσμος που αντιδρά δεν είναι στρατός, ούτε έχει συστήσει πολιτοφυλακές, δεν είναι καν οργανωμένος, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους πραιτωριανούς του Τσίπρα, να αποτρέψει την εγκατάσταση και να εκδιώξει τους αλλόφυλους. Όμως, η αντίσταση  έχει μεγάλη σημασία, αφενός μεν γιατί τονώνει το φρόνημα, δίνει το παράδειγμα, καταπολεμά την ηττοπάθεια, αφετέρου δε γιατί μόνο έτσι "η σπίθα θα γίνει φωτιά" που θα εξαγνίσει τη χώρα... 

Ευρωπαϊκή Αντίσταση

Σύμβολο αντίστασης ο Τεντέν

Οι ήρωες του Ερζέ από την περίφημη σειρά κόμικ Τεντέν επιστρατεύτηκαν για να εκφράσουν τη θλίψη και την οργή για την ισλαμική επίθεση στις Βρυξέλλες.

Ο ρατσιστής Τεντέν δικαιώνεται. Να σημειώσουμε ότι ο Ερζέ εμπνεύστηκε τον ήρωά του από τον Βέλγο Λεόν Ντεγκρέλ!

Ευρωπαϊκή Αντίσταση