Ποιος αλήθεια μπορεί να πει "στη μνήμη του Χίτλερ" όπως λέμε για έναν νεκρό; Δύσκολα, θα μιλήσει κανείς έτσι, γιατί κανείς δεν νιώθει ότι πέθανε, ότι χάθηκε.
Δεν Τον κρατούμε στη μνήμη μας, δεν αισθανόμαστε ότι ολοκλήρωσε τη ζωή Του, νιώθουμε την παρουσία Του. Συνεχώς.
136 χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από εκείνο το ευτυχές για την ανθρωπότητα απόγευμα της γέννησης του Αδόλφου Χίτλερ στο Braunau am Inn, στην "κωμόπολη στα σύνορα των δύο γερμανικών κρατών", όπως έγραψε στο Mein Kampf. Από αυτή τη μικρή πόλη ξεκίνησε το συναρπαστικό ταξίδι εκπλήρωσης μιας ιερής Αποστολής. Πολέμησε, φυλακίστηκε, αγωνίστηκε, ενέπνευσε εκατομμύρια, τόλμησε, ευεργέτησε, ανέτρεψε, κυβέρνησε, αναμόρφωσε, έβαλε τάξη, και όσο και αν συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε, ΔΙΕΣΩΣΕ τη Δύση.
Αυτό το βράδυ, 136 χρόνια μετά, ο κόσμος σίγουρα δεν είναι αυτός που ο Φύρερ προσπάθησε να δημιουγήσει, το αντίθετο μάλιστα. Όμως υπάρχουμε, και όσο και αν μισήθηκε, όσα ψέμματα και αν ειπώθηκαν και επιβλήθηκαν γι΄Αυτόν, ο κόσμος δεν καταστράφηκε, δεν υποδουλώθηκαν όλοι, υπάρχουν ακόμη ελεύθερες ψυχές και ελεύθερα πνεύματα. Όσο δικαιώνεται από τους καιρούς, υπάρχει ελπίδα.
…Αν ο κόσμος είναι ακόμα ζωντανός, όχι μόνο ο δικός μας, αλλά και ο υπόλοιπος, σε ποιον άλλον το χρωστάει παρά στον Φύρερ! Σήμερα μπορεί να τον υβρίζει, να τον συκοφαντεί και να τον καταδιώκει με το άθλιο μίσος του, αλλά μια μέρα θα πρέπει να αναθεωρήσει αυτή τη στάση αλλιώς θα το μετανιώσει πικρά.
Αυτός είναι ο πυρήνας της αντίστασης ενάντια στην παρακμή του κόσμου.
…
Αυτό που τόσο συχνά, βράδια σαν και αυτό, σε άλλους πιο ευτυχείς καιρούς ζητούσαμε από τον Φύρερ, έχει γίνει σήμερα, μέσα στον πόνο και τον κίνδυνο, για εμάς όλους μια έκκληση μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας: Να παραμείνει για εμάς, αυτό που πάντα ήταν και είναι: Ο Χίτλερ μας!
Γκαίμπελς, 19.4.1945
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Ευρωπαϊκή Αντίσταση
Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, μια εισβολή που για τον Πούτιν θα επέφερε τα επιθυμητά γι’ αυτόν αποτελέσματα σε τρεις ημέρες, μια εισβολή με κεντρικό επιχείρημα την αποναζιστικοποίηση, επιχείρημα που έκτοτε επαναλαμβάνεται συνεχώς. Τρία χρόνια μετά, και αντίθετα σε κάθε λογική και σε κάθε πρόβλεψη, η Ρωσία δεν πέτυχε τον στόχο της, γιατί προσέκρουσε στην ηρωική αντίσταση του ουκρανικού λαού και στρατού. Οι Ουκρανοί δεν συνθηκολόγησαν. Έτσι, η Ρωσία καταφεύγει τώρα σε μια δοκιμασμένη συνταγή: στη συμμαχία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ...
Για την επέτειο αυτή αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις, καταλληλότερη είναι μια συγκλονιστική ανάρτηση του Denys Prokopenko στο Χ, η οποία ακολουθεί:
Θέλουν να μας πείσουν ότι η χώρα μας δεν μας ανήκει. Ότι το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο και ότι τα πάντα έχουν ήδη κριθεί για εμάς. Ότι κάποιος θα καταλήξει σε συμφωνία και καθετί θα επιστρέψει στην κανονικότητα. Προσπαθούν να κάμψουν τους Ουκρανούς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε όλοι καταδικασμένοι και ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να πολεμούμε.
Θυμήσου: Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και πριν από τρία χρόνια. Αλλά τότε, η Ουκρανία άντεξε ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, σε κάθε εκτίμηση και σε κάθε προσπάθεια να μας πείσουν να συνθηκολογήσουμε. Αντεπιτεθήκαμε με μια αποφασιστικότητα που εξέπληξε τόσο τους εχθρούς όσο και τους συμμάχους μας. Αυτό ήταν επίτευγμα των πολεμιστών μας, οι οποίοι σταμάτησαν τις εχθρικές φάλαγγες, συχνά χωρίς να έχουν επαρκή εκπαίδευση, αλλά γνωρίζοντας γιατί πολεμούσαν και τι διακυβευόταν. Αυτό ήταν επίτευγμα χιλιάδων Ουκρανών που πήραν τα όπλα για πρώτη φορά στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
Η επιβίωση του κράτους μας δεν ήταν το αποτέλεσμα διεθνών συμφωνιών, αλλά το αποκορύφωμα των τιτάνιων καθημερινών προσπαθειών χιλιάδων μαχητών στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Ενώ βρισκόμασταν υπό πολιορκία από τις ρωσικές δυνάμεις στη Μαριούπολη, αδιαφορούσαμε πλήρως γι’ αυτούς που θεωρούσαν την Ουκρανία καταδικασμένη να ηττηθεί και περίμεναν να παραδώσουμε τα εδάφη μας και την ανεξαρτησία μας. Καθένας από εμάς εκτελούσε το καθήκον του αποφασιστικά και με αλτρουισμό, ενάντια στον σκεπτικισμό των αναλυτών και τις προσπάθειες να σπείρουν απελπισία στις τάξεις των Ουκρανών. Κατά τις σφοδρές μάχες εναντίον των υπέρτερων δυνάμεων του εχθρού, γνωρίζαμε ότι η μοίρα της χώρας μας δεν κρινόταν σε απομακρυσμένα γραφεία ανώτατης διοίκησης αλλά ακριβώς εκεί –στο πεδίο της μάχης. Και αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο.
Τρία χρόνια αργότερα, το ίδιο πιστεύουμε. Κοιτάζοντας πίσω στο δύσκολο ταξίδι που κάναμε, συνειδητοποιούμε ότι είναι πολλά αυτά για τα οποία μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι και ξέρουμε ακριβώς για ποιον και για τι πολεμάμε.
Αυτά τα τρία χρόνια, η Ουκρανία παρέμεινε ανεξάρτητη χάρη στον στρατό της, ο οποίος ενισχύθηκε από την αμέριστη υποστήριξη των εθελοντών και των πολιτών που τον στηρίζουν οικονομικά. Ως εκ τούτου, σήμερα, η τύχη της χώρας μας εξακολουθεί να εξαρτάται από εκείνους που με τις προσπάθειές τους κρατούν την πρώτη γραμμή του μετώπου.
Το θάρρος των Ουκρανών στρατιωτών προκαλεί τη ζήλια των στρατηγών σε θέσεις γραφείου σε κάθε στρατό στον κόσμο. Η γενναιότητα και ο αλτρουισμός της αντίστασης της Ουκρανίας τιμάται από εκατομμύρια ανθρώπους. Ένα νέο στρατιωτικό δόγμα, μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα και ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία γράφονται στα χαρακώματα – εκεί όπου οι Ουκρανοί στρατιώτες φέρνουν την ειρήνη πιο κοντά με κάθε επιτυχές χτύπημα στους εχθρικούς στόχους.
Ευρωπαϊκή Αντίσταση